"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 39.

39.
Σταύρος.

«Γιε μου...»λέει και χαμογελάει.

Όχι.Δεν θα σχολιάσω ότι με είπε γιο του.Δεν θα το σχολιάσω επειδή έχουμε πολλά να πούμε.

«Πας καλά;Που στο διάολο χάθηκες;Που είσαι τόσες μέρες;»λέω.
«Συγνώμη που έφυγα έτσι απότομα.Χωρις να στο πω»
«Φυσικά και πρέπει να ζητήσεις συγνώμη!Στελνεις ένα μήνυμα και μετά σβήνεις το κινητό και εξαφανίζεσαι.Την ημέρα που θα έφευγα!Τι είσαι;Κάνα μωρό;Τι νόμιζες;Ότι έτσι θα κάτσω παραπάνω μαζί σου;»
«Είχα αλήθεια μια δουλειά...»λέει ήρεμα αλλά εγώ μόνο ήρεμος δεν μπορώ να είμαι.

Σηκώνεται από εκεί που καθόταν και πήγε μέχρι τον νεροχύτη.Περπαταγε πολύ αργά.

«Τι δουλειά;»
«Μια δουλειά.Δεν χρειάζεται να τα ξέρεις όλα»
«Με κοροϊδεύεις τώρα έτσι;»τον ρωτάω.

Έφυγε έτσι,έμεινα,τουλάχιστον ας μου έλεγε τι έκανε τόσες μέρες με κλειστό το κινητό.Νομιζω το αξίζω.

«Κοιτά...ξέρω πως φαινεται...»ξεκινάει.
«Φαινεται ότι είσαι μαλακας και χρησιμοποιείς ανόητες δικαιολογίες για να κανείς δεν ξέρω και εγώ τι.Αυτο φαινεται.Δεν μπορείς να μου αφήνεις τον σκύλο σου να τον προσέχω και να εξαφανίζεται επειδή δεν έχεις κανέναν γύρω σου να το κάνει!»φωναζω.

«Και σαν να μην έφτανε αυτό δεν λες και που είσαι!»
«Γιε μου είχα απλά κάτι δουλειές»
«Μην με λες γιε μου...!»λέω μέσα από τα δόντια μου.
«Καλά...Νικόλα...»λέει και πλησιάζει και βάζει τα χέρια του στα μάγουλα μου.

«ΠΑΣ ΚΑΛΑ;ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;!»του λέω.
«Απλά να...μου έλειψες αυτές τις μέρες...»λέει σιγά.

Δεν ήθελα να παρατηρήσω το πρόσωπο του αλλά τόσο κοντά που ήταν το έκανα.Ειχε αφήσει πολύ μούσι και ήταν όλο γκρι.Ηθελε οπωσδήποτε ξύρισμα.Και κούρεμα.Και πλύσιμο.
Γενικά ήταν μαύρο χαλι.

«Σκέφτηκα ότι μπορεί να μην ήσουν εδώ όταν γύρναγα και στεναχωριόμουν...»λέει και του βγάζω τα χέρια από το πρόσωπο μου.

«Μην το κανείς αυτό.Μην με αγγίζεις.»του λέω.
«Συγνώμη...»
«Συγνώμη για το ένα συγνώμη για το άλλο...Τελοσπαντων....ήρθε η ώρα να φύγω άλλωστε.Και πολύ έκατσα»λέω.

Μου ήρθε η Ελλη στο μυαλό τώρα.
Δεν πρόλαβα να την δω λίγο ακόμα.

«Δεν θες να κάτσεις και σήμερα;»με ρωτάει.
«Αμε!Γιατι όχι;»λέω και ανοίγει τα μάτια του ενθουσιασμένος και χαμογέλασε.