"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 24.

24.
Τελευταία μέρα.

Ένιωσα έναν πόνο στην πλάτη και έτσι άνοιξα τα μάτια μου.Μπερδευτηκα λίγο.Βλεπω απέναντι ένα παράθυρο,το δωμάτιο που κοιμάμαι τις τελευταίες μέρες,και εγώ δεν είμαι εκεί.Ειμαι σε άλλο δωμάτιο.

Και κοιτάω τον ώμο μου και τώρα και κατάλαβα.

Κοιμήθηκα εδώ.Στο δωμάτιο της Έλλης.Μιλαγαμε μέχρι αργά χθες και μάλλον μας πήρε ο ύπνος.

Την κοιτάω και εκείνη ακόμα κοιμάται.

Προσπαθώ να μην κουνηθώ επειδή θα ξυπνήσει και είναι κρίμα αλλά πονάω παντού.Κοιμηθηκα που κοιμήθηκα εδώ,γιατί δεν ξάπλωσαμε και ολας σαν άνθρωποι;

Μετά γυρνάω πάλι σε εκείνη και εκτός ότι είχε πάνω μου το κεφάλι της,το χέρι της κράταγε δυνατά το μπράτσο μου.Ακομα και στον ύπνο της.Λες και δεν θέλει να φύγω.

Αλλά θα φύγω.
Αύριο.

Χθες ήταν στεναχωρημένη.Εχει πολλά στο μυαλό της από ότι έχω καταλάβει.Και για τον αδερφό της κάνει πολλά.Δεν θα έπρεπε να πάρει όλο αυτό το βάρος πάνω της.Θα έπρεπε οι γονείς της να βοηθήσουν σε αυτό.

Είναι μικρή και τόσο κουρασμένη από τώρα.

Και μετά ακούγεται ο κόκορας της γειτόνισσας και όντως εδώ ακούγεται πολύ πιο κοντά.Και σιγά σιγά βλέπω τα μέλι της μάτια να ανοίγουν και να με κοιτάνε.

«Καλημέρα»λέω και αμέσως βγάζει το κεφάλι της από πάνω μου και φυσικά αμέσως σηκώνεται από το κρεβάτι.
Αναμενόμενο.

«Τι κανείς εδώ;»ρωτάει αμέσως.
«Πάντως δεν ήρθα να σε αποπλάνησω τέτοια ώρα...»λέω και σηκώνομαι και εγώ.

Πρέπει να είναι πολύ νωρίς.

«Σωστά...ήσουν εδώ...μας πήρε ο ύπνος;»με ρωτάει.
«Ναι από ότι φενεται.»
«Ποπό...»λέει και πιάνει την πλάτη της.
«Ξέρω.Και εγώ πονάω παντού»λέω.

Φοράει τις παντόφλες της.
«Πρέπει να φτιάξω πρωινό.Να πηγαίνεις και εσυ σιγά σιγά..»λέει.Με διώχνει πάλι.

«Πεινάω.Θα με αφήσεις να φύγω νηστικός;Ντροπή.Τι έχει να φάμε;»ρωτάω.
Εκείνη εξεπλάγην.
«Καλύτερα όχι.Ο Μηνας δεν...»
«Ο Μήνας και εγώ γίναμε φίλοι.Δεν θα έχει πρόβλημα...»λέω και παω μέσα να βρω την κουζίνα.

Κάποιες φορές δεν πρέπει να της αφήσεις επιλογή.

                                          ***