Superstar's Personal Assistant (COMPLETE ✅)

Chapter 26 💄💋

[Ella's POV]

Alas kwatro na ng hapon natapos ang program. Malalaman na lang daw namin sa group chat ang scores namin.

"May pasurprise pala kayong nalalaman ah? "- Julie.

Inalis ni Cheoli at Joshua ang mask nila at humugot ng mahabang hininga. Pinaypayan nila ang sarili. Mga tao nga namang hindi sanay sa hindi air conditioned place.

"Actually we only wanted to watch but we can't missed those chance to dance with the both of you while wearing those priceless smile on your faces. You were amazing earlier. "- Joshua.

"Thank you for joining us. "

Tiningnan ako ni Cheoli at inabutan ng tumbler niya. Indirect kiss?!

"S-Seryoso? "

He rolled his eyes. Grabe ang sungit.

"Ang erte! What's wrong with indirect kiss? We kissed already right? "

Lupa!!! Kainin mo ko!

"Wala kaming narinig. "

Kumalat sa buong mukha ko ang init. Tiningnan ko ng masama si Julie na mabilis namang nagtago sa likuran ni Joshua.

Ilang na tiningnan ko si Cheoli na nakaangat ang gilid ng labi. Mapang-asar ang ngiti niya. Padabog na kinuha ko na lang ang tumbler at inubos ang laman.

"Okay na? "

Natawa na lang siya sa ginawa kong pag-irap.

"Kyaaahhh!!! Si Seungcheol!!! "

Hindi agad namin inasahan ang pagdumog samin ng mga estudyante.

"Julie! Get inside! "- Joshua.

Tinutulak ko si Cheoli papasok ng sasakyan pero may humila ng braso ko at napasadlak ako sa semento.

Padami na ng padami ang tao at nagkikislapan na ang mga flash ng camera nila.

I tried to stand but my face contorted because of the sudden pang of pain I felt coming from my right ankle.

Napatili ako ng bigla akong umangat sa lupa. Mabilis na tiningnan ko ang may buhat sakin.

"Wonwoo... "

Tahimik na dinala niya ko sa sasakyan niya. Binaba niya ako sa front seat pero nataranta ako ng maalala si Cheoli.

"Sandali, baka mapahamak si Cheoli. "

"Don't worry, I called the security. I'll drive you home. "

Hindi na ako nagreklamo lalo na't kinabitan niya na ako ng seat belt. Nakita ko pang hinawi ng limang security guard ang mga estudyante at ang pag-alis ng sasakyan nila.

Tahimik lang kami buong biyahe kaya naisipan kong magsalita.

"Thank you pala, Wonwoo. "

"You're always welcome. How's your ankle? "

Ginalaw-galaw ko ang paa ko at nakaramdam naman ako ng kunting sakit. Feel ko bukas mamamaga to bukas.

"It hurts a bit. "

Tumahimik lang siya at seryoso sa pagmamaneho. Nagpanic ako ng makitang iba ang dinadaanan namin.

"H-Hey?  Hindi to papunta sa condo ni Cheoli. "

"I'll just check your ankle then I'll drive you home. "

Tumigil kasi sa harap ng Carat Building at binuhat niya ako hanggang papasok ng elevator. Pinagtitinginan kami ng mga tao kaya todo tago ako ng mukha ko sa dibdib niya. Walang halong chansing ah?!

"N-Nakakahiya naman, Wonwoo. Can you put me down, please? I know I'm heavy. "

"No you're not. This is the second time I carried you. "

"S-Second time? "

"Yeah, you got drunk on my birthday. You weren't able to walk so I carried you on my back. "

Nakakahiya!!! Ibig sabihin ba non walang pakialam sakin si Cheoli? O di kaya hindi niya ako binuhat dahil buhat niya si Persephone?

Binaba niya ako sa sofa at umalis pero maya-maya dumating din at may dalang pang hot compress.

Tahimik na dinampian niya ang paa ko kaya pinagmasdan ko siya.

"Wonwoo? Anong ginagawa mo pala sa school? "

Nag-angat lang siya sakin ng tingin at ngumiti. Ang weird lang.

Bumaba ulit siya ng tingin sa cp ko at nilagyan na ito ng cream at binendahan pero pansin ko ang pamumula ng magkabilang tenga niya.

"Are you okay? "

Hihipuin ko na sana ang noo niya pero mabilis na hinawakan niya ang kamay ko.

"D-Don't"

Maingat ba binaba niya ang nakabenda kong paa at tumabi sakin na hawak pa din ang kamay ko. Hindi ko alam pero mabilis na sumikdo ang puso ko. Hindi dahil sa kung ano kundi dahil sa kaba, ilang at hindi ko maipaliwanag na pakiramdam.

"You really want to know why I was there? "

"Y-Yeah. "

"I watched your performance. You looked breathtaking earlier. "

"Why? "

"Why? What do you mean? Why I watched your performance? Or why were you breathtaking earlier? "

Sinalubong niya ang tingin ko kaya sinikap kong umiwas pero sinakop niya ang magkabilang pisngi ko. Parang lumipat na sa tenga ko ang puso ko dahil rinig na rinig ko ang tibok nito.

"Every move you make was enough for you to take my breath away.  Maybe it was because I can't take my eyes off of you. "

"W-What are you talking about? Y-You're weird, Wonwoo. Let me go. "

He heaved a sigh.

"Should I let you go knowing that no one still owns you? "

Hindi ko na talaga kayang salubungin ang mga titig niya at hindi ko alam kung bakit parang ayaw kong marinig ang sasabihin niya.

Pilit na inaalis ko ang kamay niya pero hindi ko napaghandaan ang pagyakap niya sakin.

"I like you. I like you very much, Ella. "

Pakiramdam ko biglang tumigil sa pagtibok ang puso ko.

"I like everything about you. I can't explain if how, where or when I started liking you. As time passes by I can't help myself falling for you. You're different from other girls and that's what makes you unique. "

"I-I'm sorry. "

"I know. I know. You don't need to say sorry.  I know you love him. "

Nagawa ko siyang gantihan ng yakap dahil sa lungkot ng boses niya.

"I d-don't deserve your love, Wonwoo. I'm sorry. Your love deserves by someone who's better than me."

Sunod-sunod na tumulo ang luha ko. Hindi ko talaga deserve ang feelings niya. Kung mas nauna ko lang siyang nakilala hindi impossible na hindi ako mahulog sa kaniya. Hindi naman siya mahirap mahalin eh. He don't deserve this kind of pain.

"I know you don't love me but it hurts me seeing you cry. I want to see you happy, Ella. Gago lang ni Seungcheol kung pakakawalan ka pa niya. He's lucky to have your feelings. "