Zümrüt Taç ⚜ Hükümdar Serisi I

Bölüm.54: FİNAL - GÖZYAŞLARI VE ORMAN GÜLLERİ

Caelia, uyuyan çocuklarını uyandırmamaya çalışarak öptü, kokularını içine çekti. Gözyaşları akmıyordu. Kim olduğunu, amacını ve kendini biliyordu çünkü.

Arkasına döndü...Oryn de ağlamıyordu. Garip bir his vardı içinde anlamlandıramadığı. Vedanın mıydı bu burukluk bilmiyordu.

"Yanında olacağım." dedi Oryn.

"Bize geri döneceğini biliyorum Orman Gülü..."

Caelia boğazına oturan yumruyu yok etmek istercesine yutkundu.

"Peki ya dönemezsem Gardenya... O zaman-"

"Yalnız olmana izin vermem. Gitmeyeceksin...Ama ne olursa olsun orada olacağım. Elini tutup seni asla bırakmayacağım."

Caelia huzurla gülümsedi. Uzanıp adama dostça sarıldı. Onun da kokusunu içine çekti... Ardından odanın diğer köşesinde beklemekte olan Abel'a ilerledi. Yaşanan şeylere saygısı vardı Abel'ın, Oryn Caelia'nın hayatında büyük bir yer kaplıyordu. Dudakları yavaşça adamınkilerle buluştu fazla uzun sürmedi öpüşü sonra ayrıldı. Odadan çıkıp sarayına ve içindekilere veda etmek için hareketlendi.

Sona gelmişler miydi?

Daha doğrusu...Onun sonuna gelmişler miydi?

 ⚜  

Ronestia, Varis Kraliçe olduğu oda da gözlerini yere sabitlemiş bir şekilde duruyordu. Sol eli karnının üzerindeydi.

Gözyaşı döküyordu.

Scath yavaşça eşine yaklaşıp onu kolları arasına aldı.

Başkalarının duymasını istemeyerek fısıldadı.

"Kalbinde ne hissediyorsan onu yapmalısın...Bu bir savaş. Oraya çıktığında kana susamış askerlerinin sesi, sana bebeğimizi unutturacak. Sen yeni bir Varis'sin...Kanın hala siyah...Oraya çıktığında seni durdurabilecek kimse olmayacak. O yüzden şimdi. Elini karnından çek...Bunu bebeğimiz için yap, kalbinin üzerine koy ve kendine ne hissettiğini sor. Neyi istediğini..."

Ronestia, titreyen elini kalbinin üzerine götürdü. Sevdiği adamın kollarında hıçkırıklara boğulurken konuştu.

"Ona zarar vermek istemiyorum."

"Vermek zorunda değilsin. Hala geç değil sevgilim..."

"Bu savaş ikimizden birinin ölümüyle sonuçlanmak zorunda değil...Bunu bebeğim için yapmak istiyorum...Mutlak tahtı onun için istiyorum...Bebeğimi boşuna yitirmiş olmak istemiyorum."

"Ronestia." dedi Scath büyük elleriyle kadının yüzünü avuçları arasına alırken.

"Bebeğimiz...Çok daha yüce bir şey için öldü. Bebeğimizi boşu boşuna yitirmedik. Onun sayesinde olacaklar çok daha kutsal. Mutlak taht gibi kirli değil... O yüzden şimdi söyle. Savaşacak mısın?"

⚜

Bir huzursuzluk halinde Yeşil Saray,
Güneş doğmamış misali...

Kraliçe hazırdı,
Ölümü karşılamaya...
Başında taç, elinde kılıç,
Arkasında bir ilah...

Bir telaş halinde Gece Sarayı,
Ay yok olmuşçasına...

Kraliçe hazırdı,
Savaşmaya, durmamaya...
Başında taç, elinde kılıç,
Sınır tanımamazlıkla...

Bir beyaz baykuş kondu pencerenin önüne.
Rüzgâr esti, yapraklar uçuştu...
Ateşin cemali geldi bahar bahçelerine.
Anka göründü, Doğa'nın gözüne...
Kükredi Aslan, Güneş'in kentinde.
Ejderha uçtu, karanlığın içinde...
Kulaklarda savaş melodileriyle...