Zümrüt Taç ⚜ Hükümdar Serisi I

Bölüm.46: Kontrol ve Bir Veda

"Bunu nasıl yaparsın! Kuralları çiğnedin!" dedi Debora deliye dönmüştü. Çok öfkeliydi.

"Bu kuralları ilk çiğneyişim değil Debora. Aldığım bütün sıfatlardan, ünvanlardan önce ismim İsyancı'ydı benim. Veliahta başkaldırdım. Gizlice bir adamla evlendim üstelik ondan üç çocuk doğurdum. Gidip zorla kardeşlerimin topraklarına el koydum. Şimdi de yine kuralları hiçe sayıp hiçbir kaideyi yerine getirmeden kardeşimi kurtardım." dedi. Debora'nın aksine o oldukça sakindi.

"Ya sana bir şey olsaydı. Ya ölseydin. Ülkeni de mi hiç düşünmedin!"

"Geride seni bırakmıştım. Seçimi biliyordun zaten kararı ben değil sen verdin."

"Bana bu hakkı sen verdin." Dedi Debora artık sakindi.

"Önünde hiç diz çökmedim Caelia, bundan sonra da asla çökmeyeceğim. Kontrol altında tutulacaksın." Diye devam etti. Bunun olacağını biliyordu.

"Gerekli gördüğüm taktirde her şeyi yapabileceğimi biliyorsun. Beni iyi dinle Adaletin Kraliçesi, eğer gerekirse senin kendi adaletini yok saydığın gibi ben de kendi adaletimi yok saymaktan bir an bile şüphe duymam. Dikkatli ol. Bir sabah uyandığında kurtardığın kardeşinin ölüsüyle karşılaşabilirsin." Dedi ve hızlı adımlarla odayı terk etti.

Caelia biliyordu. Debora ne isterse yapabilirdi. Onu durdurmaya gücü yetmezdi. Caelia çocuklarının olmadığı gibi kadının da kraliçesi değildi.

⚜

Ronestia gözlerini açtığında başında Scath'ı görmeyi bekliyordu fakat onun yerine kızıl kanatlarıyla Zhonia vardı. Zorlukla doğrulmaya çalıştı. Acısı yüzünden çığlık atmamak için kendini zor tuttu. Güya fiziksel acı bile duymaması gerekiyordu oysa. Her şey ne kadar çabuk değişmişti.
Sonunda oturur pozisyona geçemeyeceğini anladığında yarasına zarar vermemek adına tekrar yattı, boğazını ıslatmak için dikkatlice yanındaki bardağa uzandı. Birkaç yudum içtikten sonra bakışlarını Zhonia'ya dikti. Gözlerindeki nefretle oturmuş sadece izliyordu.

"Scath nerede?" diye sordu Ronestia konuştukça batan kemiklerini yok saymaya çalışarak.

"Bilmiyorum. Açıkçası sevgilinin şu an hangi kadının yanında olduğuyla ilgilenmiyorum." Dedi Zhonia umursamazca.

Ronestia yüzünü ifadesiz tutmaya çalışarak baktı.

"Benimle düzgün konuş." dedi.

"Niye?" dedi Zhonia alayla.

"Benimkinden farklı olarak isminin önünde prenses olduğu için mi. Merak etme çok yakında ablam onu da alır senden." Diye devam etti. O çok bağlı olduğu tacının ondan alındığını kendisi söylemek istemişti. Ronestia'nın bedenini süzdü.

"Hadi bana sinirlendiğini söylesene! Nasıl alır tahtımı benden desene! Boğazıma sarılsana! Ama yapamazsın. Çünkü senin duyguların yok."

"Neden geldin Zhonia?" dedi Ronestia sakince, canı feci halde yanıyordu ama belli etmemeye çalıştı.

"Seni bu aciz halinle görmek istedim." Dedi büyük bir keyifle.

"Ben aciz değilim." Dedi Ronestia ısrarla.

"Acizsin. Duygusuz olman beceriksizliğini yok edemedi işte. Ablam seni kurtarmasaydı ölmüştün. En basit görevleri bile yerine getiremedin." Dedi ayağa kalkarken.

Odadan çıkmadan önce Ronestia'ya döndü.

"Sıradan ve aciz olan sensin Ronestia! Sende diğer siyah kanlar gibisin işte. Diğerleri neyse sen de o. Özel olansa bizdik. Vestia, Caelia ve ben. Benim kanatlarım var. Caelia ise bir anne, gerçek bir anne ve gerçek bir kraliçe. Hükümdar ismini en çok hakeden kişi... Ne sen ne ben ne de Caelia masum Ronestia. İçimizde sadece tek bir masum vardı o da Vestia'ydı. O da senin yüzünden öldü. Onun kanını yerde bırakmayacağıma emin olabilirsin. Caelia bile kaideleri bozdu. Artık oyunu kuralına göre oynamıyoruz. 3156. Kül Arenası oyununa hoş geldiniz Ronestia Luxheri Theron, Ateş Veliahtı gururla sunar."