One Last Lie (LCS #2)

Chapter 43

Manila

Time help you to realize, Time can heal your broken heart.

No matter what happened in your life, it is all God's plan. Everything happen for a reason. Many people will drag you down, but it's your choice if you'll stand up and reach the top.

That night Vain sleep on the sofa, nakaka guilty tuloy. I imagine him lying on that small sofa. Kasya kaya siya doon? Maluwag pa naman dito sa tabi ko but no! no! no! Naaalala ko ang sinabi ng doctor. And if I'm not mistaken my sex drive is higher than before! Baka kung ano pang magawa ko kay Vain dahil sa kamunduhan ko. For Goddess sake I'm pregnant!

Kinabukasan pag gising akala ko maayos ang pakiramdam ko pero hindi pala, nag suka nanaman ako. Vain help me to clean my face. Napapanguso nalang ako dahil sa pagtulong niya saakin sa pag kain.

Naligo narin ako pag katapos. Sinusuklay ko ang buhok ng makita si Vain sa sala naka upo sa sofa habang minamasahe ang batok. Guilty talaga ako, Alam kong hindi siya sanay matulog sa sofa.

Nilingon niya ako. Mapungay ang mga mata niya at halatang inaantok. Dumeretso ako sa harapan niya, Pantay siya ng dibdib ko. He look up to me, and slowly claiming my waist. "Are you sleepy?" I asked.

Umiling siya "No.."

Hinaplos ko ang buhok niya at halatang antok talaga siya.

"Aray! Lola may langgam!" Si Luis ng dumaan sa sala.

"I'm sorry, nakakatulog ka ba dito?" Nilingon ko ang sofa, it look small when he's sitting, paano pa kaya kung mahiga na siya.

He pulled me closer. "Yeah, don't worry about me" he said huskily. Nag baba siya ng tingin sa tiyan ko. I bite my lower lip, his looking at my belly tenderly. "I'm so happy, you didn't know how happy I am right now, days after I know about our baby.. I can't sleep properly because of the joyful I feel, i want to take care of you.." tiningala niya ako. "And our baby.. and I respect you, I know you're still mad at me that's why you make me sleep here.. but I'm fine here, I just want to make sure that you are fine"

Nagbabadya ang luha sa mga mata ko. Siguro tama nga ang doctor, emotional ang mga buntis. "I'm happy too, and I'm really sorry for everything I told you. Nadala lang ako ng emosyon"

"Shhh.. it's okay baby, I know" tumayo siya. He towered over me and gently wipe my tears. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko. "I love you.." he bend forward and kissed my forehead. Pagkatapos muli siyang umupo, he pulled me closer and kissed my belly. I smile with tears in my eyes. I can see that he'll be the great father.

Nasa ganon kaming posisyon ng pumasok si Dad. "I'm sorry to disturb but, Misty.."

Tumayo si Vain at hinawakan ang bewang ko. "Bakit dad?" I asked.

He didn't speak tumingin lang siya sa labas ng pinto, taka akong tumingin dito. And to my surprise..

"Misty" nakangiting sabi niya, lumabas ang malalim niyang dimple.

Napangiti rin ako, I don't know, natuwa ako sa dimple niya. "Lanz.."

Humigpit ang kapit ni Vain saakin. Nilingon siya ni Lanz, I don't know if he's forcing his smile.

"Bestie bakit ang bango- Woah Mr. Lanz Dervaro what kind of wind blew you here" si Luis kalalabas lang ng kusina. Naamoy ko ang dala niyang cheese cake.

"Luis your still here.." si Lanz.

Kumunot ang noo ni Luis, lumapit sa coffee table at doon pinatong ang pinggan na may lamang cheese cake. "Ofcourse! Ikaw bakit ka nadito?" He crossed his arms.