One Last Lie (LCS #2)

Chapter 30

Mine

Life is full of suprises. Sinong mag aakala na magiging kami ni Vain pag kalipas ng ilang taon.

Oo na marupok na ako pero anong magagawa ko? I love him. And I'm sure if you're in my shoes you'll take the risk too. How can i say no to Mr. Sylvain Crausus? He's so handsome. No body is perfect but he's shouting perfection. Wala sigurong babae ang hindi mag kakagusto sakanya. Swerte ko nalang dahil ako ang Mahal niya.

My heart is already melt because of his words.

Nasa point na ako na wala na akong pakeelam kapag nakita ko siya. I don't care about his life, I even think he has a child. And I'm forcing my self to forget him but I can't. Walang araw na hindi siya pumasok sa isip ko. Kahit hindi tungkol sa kanya ang nakikita o napapanood ko siya ang nakikita. Kahit hindi tungkol sa love ang kanta siya ang naiisip ko. Ganon yata talaga kapag broken ka. Lahat ng bagay nagiging malungkot at connected sa taong minahal mo.

We sleep together on his bed. Mag kayakap kami ng magising ako kinaumagahan dahil sa medyo maingay na pag vibrate ng cellphone.

Antok pa ako ng mag mulat. Gumalaw siya at may inabot sa gilid. Hawak niya ang cellphone ko.

"Who's Luis?" He asked with his bedroom voice.

Luis? Nawala ang antok ko ng maalala ang kaibigan! Fuck! Napabangon ako at kinuha ang cellphone sakanya. Hinawi ko ang buhok patalikod. Umupo si Vain at niyakap ako. I answered the call.

"Santisima!! Misty! Saang lupalop ka ba naroon! Mag kaka heart attack na ako! Kakatawag sayo! Ano?! Dios mio Alam mo ba na hinintay ko ang tawag o text mo kagabi pero inisip ko na tulog kana! Pero alas diez tinawagan ako ni Lanz dahil hindi ka pa daw nakakabalik sa hotel! Ano nasaan-"

"Luis! Wait" pigil ko sakanya dahil sobrang bilis niya mag salita.. "calm down"

"Kalma?! Paano ako kakalma kung nawawala ka. Babalik ako ng Tagaytay. Dios mio malolosiyang ako sa iyo!"

Napapikit ako. Vain rested his chin on my right shoulder, nasa kaliwa ang cellphone ko at medyo nakalayo sa tenga ko dahil sa ingay ng kaibigan Alam kong nag aalala siya dahil hindi naka loud speaker pero parang naka loud speaker dahil sa lakas ng boses niya.

"Wag na diyan kanalang.. I'm sorry nag check in ako sa ibang hotel" I lied. Humigpit ang yakap ni Vain. Nilingon ko siya tumama ang matangos niyang ilong sa pisngi ko.

"Bakit hindi ka nag text! Wala kabang load! Kailangan ko yata mag pa BP! nakaka stress.. pinapahanap ka ni Lanz! Gosh may nag aalala sayo! kami! Ang ganda mo pa naman! Baka ma rape ka!"

Napangiti ako. "I'm sorry.. I'll just text  Lanz. Babalik na din ako sa hotel"

"Tama lang! At siguraduhin mong mag te-text ka kapag naroon kana! God I was about to call a police and NBI! Kahit sundalo tatawagan kona pati presidente ng Pilipinas mahanap kalang" histerical na siya. Hinampas ko ang kamay ni Vain na nakayap saakin. Sinandal ko rin ang sarili sakanya.

"Sorry na. Don't be mad please"

Narinig ko ang pag hinga niya sa kabilang linya. While Vain start kissing the back of my ears. Nakagat ko ang labi dahil sa kiliting dulot nito.

"Okay fine. Just please next time don't forget to text me" mahinahon na ang tinig niya.

"I promise. Sorry pinag alala kita"

"Ofcourse I'm your bestfriend.. tawagan mo na si Lanz"

"Sige.. I'll text you later"

"Osige.. Alam mo naman na love na love kita.