One Last Lie (LCS #2)

Chapter 1

Asshole

I try to call my mom but she's not answering. Damn what would I do?

"I hate you mom" bulong ko sa sarili.

"Anong gagawin ko lalabas naba ako?" Parang batang nagpapadyak. Huminga ako ng malalim.

Okay. Tinignan ko muna ang sarili. Naligo na ako at nakapagpalit ng damit. Wearing sa spaghetti strap and shorts nilingon ko ang sarili sa salamin. I don't have make up and I need to put some 'cause Margaux is always have even at home. But me ayoko! I love my bare face.

"Bahala na hindi talaga ako sanay" i bit my lower lip and it turn red. Hmm much better. Sinuot ko ang tsinelas na hinanda para sakin. Dahan dahan akong sumilip sa labas. Left and right.

Tumigil ako sa katabing kwarto. Naka sarado. Ang sabi dito ang kwarto ni Vain. Nag kibit balikat ako bago nag patuloy sa paglalakad. Lumiko ako sa dinaanan kanina. May ilang kasambahay na naglalakad, pinilit kong hindi ngumiti but i can't! Nginitian ko sila medyo nagulat pa sa ginawa ko. Ooppss wrong move.

Ang lawak ng mansion. Nakita ko ang teresa, mabilis akong lumapit at agad sumampal sa muka ko ang malamig na hangin. Kita ang garden dito sa taas. May ilang trabahanteng napatingin sakin galing sa baba. Nginitian ko sila. They continue working. May kubo pa sa hindi kalayuan na puno ng mga bulaklak. Pupunta ako diyan mamaya. Ang ganda ng view. Kita rin ang malayong gate na may gwardyang nakabantay.

"Enjoying the view" a husky voice talk at my back. My heart pound. I stop for a second before I turn to him.

He is wearing a simple black shirt na tamang kapit sa katawan and gray shorts. "Yeah"

Tinitigan niya ako na parang may hinahanap. I feel nervous. Halata ba ako? I cleared my throat "Why are you looking at me like that?"

He did not answer. Scanning my body back to my face and then he turned his back without a word. I blink at sinundan siya ng tingin. Yumuko ang dalawang kasambahay na nadaanan. What was that? Huminga ako. Doon lang napagtantong hindi na pala humihinga.

I look at the garden to gain more air. Fuck ganito ba talaga kapag kaharap siya? I can't breathe properly. Ganito rin ba si Margaux? Probably not!

I calm my self. "Okay act normal" kumbinsi ko sa sarili.

"Ma'am Margaux handa na po ang tanghalian" i look at the maid. Siya rin ang pinagtanungan ko kanina.

"What's your name" I ask medyo nagulat pa siya.

"Hilda po" sagot niya at yumukod.

"Wag kana yumuko, hindi ako sanay" sabi ko at nginitian siya. I walk pass over her but I look back.

"Where's the dining"

Ngumiti siya "Dito po" inilahad niya ang daan.

Bumaba kami sa hagdan and again I feel like a Disney princess. Tumigil ako ng makita ang painting. Tiningala ko ang mga painting pababa sa eleganteng hagdan. Pero isa lang ang nakakuha sa atensyon ko. He's like the worst ruthless man. Naka formal attire. Masaya ba siya sa buhay niya? bakit hindi man lang ngumingiti.

"Is this Vain?"

"Iyan po ba, opo si Sir Sylvain yan. May nakasulat pong pangalan sa baba" turo niya.

Medyo na offend pa ako tinignan ko ang pangalang nakasulat sa baba Sylvain Vander Crausus. Kinilabutan ako. Grrr.

Nagpatuloy kami sa pagbaba. "Sino ang ibang nasa painting?"

"Mga Pinsan po ni Sir"

Tumango ako at napatingin sa pinaka huling painting. Its a girl.

"Si Ma'am Alyana po yan, ang pinaka bunso sa kanilang mag pipinsan. 16 palang siya"