One Last Lie (LCS #2)

Chapter 36

Cousin

Lahat ng bagay may dahilan, Lahat ng masasayang araw nawawala.

Umalis si Lanz papuntang Batanes. And here I am at my office. Kanina pa ako nagugutom at gusto kong kumain ng cheese cake.

Tanghali na at umaga pa ang text ni Vain saakin.

Vain:

Morning eat your breakfast.

Vain:

I miss you.

Baka nasa meeting. Lumabas ako ng hotel para pumunta sa isang bake shop. Gusto ko talaga kumain ng cheese cake.

Nag pahatid ako sa SUV ng hotel sa pinakamalapit na Bake shop. Masaya akong nag bayad at pabalik na sana sa SUV ng may limang malalaking lalaki ang naka itim ang humarang saakin. Kinabahan ako ngunit agad ding napanatag ng makilala sila. Mga tauhan ng Crausus.

"Anong kailangan niyo?" Tanong ko.

Tuwid ang tayo nilang lahat. "May gusto pong kumausap sainyo" sabi ng lalaking nasa unahan na talagang nakakatakot ang itsura at boses.

"Sino?"

"Sumama nalang po kayo"

Kinakabahan ako pero alam kong hindi nila ako sasaktan. Sinabi ko sa driver ng SUV na bumalik na sa hotel. Mahigpit kong hinawakan ang kahon ng cheese cake. Nasa pinaka likod ako ng SUV kasama ng limang lalaking ito. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Ilang minuto pa ng tumigil ang sasakyan. Pinag buksan nila ako ng pinto. Nasa harap kami ng isang malaking gate.

Nilingon ko ang limang lalaki ng bumukas ang gate. "Dito tayo maam" sabi pa ng isa.

I didn't speak kinakabahan parin ako. Dere deretso lang ang lakad ko. Hindi ko alam kung kanino itong bahay. Pinag buksan nila ako ng pinto at giniya sa sala. Malaki at malawak ang bahay, at halos lahat ng gamit ay kulay ginto. May isang unipermadong kasambahay ang nag lapag ng juice sa ibabaw ng malapad na coffee table, kung saan may babaeng nakaupo sa sofa at nakatalikod saakin. My heart hammered. I know who she is. No one but my dear Cousin. Nalukot ko ang kahon dahil sa higpit ng pagkakahawak.

"Maam Margaux narito na po ang pinapatawag niyo" sabi ng lalaki.

"Leave us" she said whit authority.

"Sige po Maam"

Umalis sila, ganon din ang isang kasambahay. Sakanya 'tong bahay?

"Tatayo ka nalang ba d'yan?" She ruggedly said.

Mahina akong huminga at marahang nag lakad pa punta sa harapan niya. Hindi ako makapag salita. Wala siyang pinag bago, maliban sa mas naging mature siya. She's wearing a classy mesh tulle dress that fit perfectly on her body. She raised her brow. "Have a sit" she point the sofa.

Umupo ako at pinatong sa kandungan ang kahon. Napatingin pa siya rito bago ako tinignan sa mga mata. Ngumisi siya. "I really don't like you Misty.. simula noong bata pa tayo. My anger is getting on fire. But I'm glad.. hindi na tayo magka muka"

Hindi ko alam kung bakit niya ako pinadala dito. Pero dahil narito na kami.. Haharapin ko na ang problema ko. "What do you want?"

Plastik siyang tumawa. "Asked yourself Misty. What do you need? I didn't know your a backstabber" galit na sabi niya.

"What are you talking about?"

Inis siyang tumayo at dinampot ang kulay brown na envelope sa ibabaw ng coffee table. Hindi ko ito nakita kanina. She throw it angrily. Akala ko ay tatama sa muka ko pero sa paanan ko bumagsak.