BREANA'S POV
"Snow gising ka na ba?"
"Y-yes ate" sumandal ako ng maayos sa headboard ng kama habang tinitignan si ate dana na papasok dito sa kwartong pinagawa talaga ni kuya sa loob bahay nila para sa akin.
"I'm still worried knowing that you came here alone. Did he hurt you??"
"Ahm" yumuko ako at napapikit na lang nang maalala ang mga nangyari kagabi sa condo ni chase hanggang makarating ako dito sa bahay nina kuya. Ginawa ko lang excuse ang kabilang unit pero yung totoo ay dumiretso na ako palayo.
Paano ko nalaman ang daan? Paano ko nalakad ang ganito kalayo? P-paano ko nakayanan?? May nakilala ako sa daan at hinatid ako since alam niya kung saan nakatira sina kuya. H-h-he's a friend of mine. We used to be so close.
Gusto ko ng lumayo, tumakas, mawala dahil sobrang nasasaktan akong makita si chase na nasasaktan din dahil sa mga nagawa ko. Kung hindi lang t-talaga ako buntis!
Wala na nga akong nakuhang mga gamit dahil nagmamadali akong umalis para lang hindi niya ako maabutan. MAHAL NA MAHAL KO SI CHASE pero kung ang pagkatao ko mismo ang nakakasakit sa kanya--edi huwag na lang.
"Hindi ka na naman ba pinapakain ni chase? Sinasaktan ka?"
"I eat outside whenever he's not around. I-I think I was just f-fine there"
"Then why are you here?"
"It hurts me whenever I see him in pain t-too"
"That's because you're lovin--"
"N-no, that's torture. We're both hurting each other even without touching. Kaya niya ako nasasaktan dahil ganun naman talaga ginawa ko sa kanya--sinaktan ko siya ng sobra"
"Hindi naman ganun kasama yung hindi mo sinabi na kasal ka at yung tungkol sa b-bata, diba?"
"Dahil h-hindi mo alam ate. Hindi i-ikaw ang nasasaktan. Sa pagkaintindi ko sa mga s-sinabi niya--isa lang ibig sabihin nun, n-n-nasira ko ang g-gusto niyang buhay--kasama ako?"
"You know how much he loves you. He even look like he devoted his life to--"
"That doesn't matter anymore ate. We b-b-both know, we'll just get hurt each other at the end" napatigil naman kami nang makita ang dalawang kamukha ni ate na tumatakbo papunta sa amin. Sa pagkakaalam ko i-isa sa kanila ang may sakit pero hindi katulad ko na parang anak sa iba.
"Mommy!~"
"Oh watch your steps!"
"Daddy was right mommy hehe she's so white as snow! Tita is pretty!"
"Woaah is that natural mommy? Why daddy and tito blake is not white as tita?" nakaharap silang tatlo sa akin kaya medyo nahihiya akong yumuko ng konti. I envy ate dana because she was able to carry her children. S-she's strong.
"Snow ito si belle--tsaka ito si bella, malalaman mo naman agad kase si belle may bangs haha ang kuya mo nagisip niyan kase pati sina mama nahihirapan pa ring marecognize kung sino si belle at bella"
"Tita thanks for naming us hehe I like the name belle it's too girly hehe"
"Me too!" nakatingin lang ako sa kanila kaya tumigil sila. M-masaya naman ako dahil hindi ako nakalimutang ikwento sa mga anak nila. It's just that, I wished I didn't exist so I don't have any history. I s-sucks "Tita daddy just arrived--"
"Kuya" mabilis akong tumakbo palabas ng kwarto kaya pipigilan pa sana ako ni ate dana pero hindi na ako nagpatinag at tinungo agad ang hagdan.
