BREANA'S POV
Patagilid lang akong nakahiga dito sa malambot na foam habang tinitignan sina kuya na nakikipagkwentuhan kina couz. They really missed each other.
"Blake! Last na talaga yang pagalis mo na wala kami! Nakakainis na ha!"
"HAHAHAHAHAHAHA"
"Okay lang sana eh kaso pakiramdam namin kinalimutan mo kami!"
"HAHAHA t*ng*na kayo!"
"Totoo!! Oh sige! Hanapin mo ngayon si helery! Diba wala! Naku! Yun ang totoo"
Hindi na ako gumalaw dito dahil wala din akong magawa tsaka hinihintay ko lang dalawin ako ng antok kahit maaga pa sa akin ang hating gabi. Tinatapik ni mark ang tagiliran ko ha pero hindi pa rin!!
"Breana" tinignan ko siya na nakayuko lang habang nakapatong ang isang siko sa tuhod. Seryoso ang mukha niya "I've wanted to tell you this"
"What?"
"This is just between me and you"
"Hmm?"
"I will step back this time but if we'll see each other again, promise me, if it is not working to the both of you then give me a chance to move closer"
"Whatever my fate mark. You knew my desired ending" lumingon siya sa akin kaya umupo ako. Napadaing pa ako ng konti dahil sa bigat ng tiyan "As possible I-I don't want to hurt anybody including you and tito warren, believe me"
"You know, I am fighting with you too"
"I k-know"
"You know, you can call me anytime whenever he does thing that hurts you"
"H-huh? Why? He? Who?"
"I will be chillin' again this time. For a mean time, I will keep myself busy on something that I want to find"
*sigh* tumahimik kami sabay lingon kay dad na inabutan ako ng gatas. Umupo din siya at hinagod ang likod ko. H-hindi naman ako umiiyak ah!
"Dad mukhang hindi na naman to matutulog"
"It's okay. She will leave now--are you ready?" kumunot ang noo ko dahil sa tanong ni dad sa akin. Pinaikot pa niya sa leeg ko ang pulang scarf at ngumiti ng konti "You got your mom's eyes. They keep on sparkling even in dark"
"Daddy~" niyakap ko siya kaya hinaplos niya ang ulo ko. Tinapik pa niya si mark sa balikat para lumingon sa amin.
"To be honest, I'm not sure what should I choose for your good. Letting you is so hard but keeping you is harder because it hurts us to see you suffering in the life we wanted to keep. In the end, it is still your decision--but we want to try"
"Dad~ where am I going?"
"With chase. We talked privately and he promised not to do it again"
"Huh?" umayos ako ng upo pero sakto namang napatingin ako kay chase na nakatayo sa may hagdan. Nakapamulsa lang siya habang diretso ang tingin sa akin.
"Inaantok na siya kaya sumabay ka na pauwi. Your security are already there so feel safe and don't worry about your things"
"H-huh?"
"It's already 12:40 in midnight umalis na siguro kayo--blake ihatid niyo muna sila sa baba" tumayo na sila kaya ganun din sina dad at mark na binuhat pa ako para makatayo. Naguguluhan ko silang tinignan.
Naunang bumaba si chase kaya wala na din akong nagawa dahil umalalay agad sina kuya para sumunod kay chase. That l-look earlier! Am I really safe!?! Did they trust him??
"Anak magingat ka ha. We know you're safer now with bodyguards" bungad ni tito hiroshi nang palabas na kami. Nasa loob na agad nang sasakyan si chase! I know, I can't trust that look!
"He promised and gelly will visit you often"
"You have his child. We are confident anak" yumuko lang ako nang buksan na ni mark ang passenger's seat kung saan makikita mo agad si chase na bagot sa loob.
"Don't mess around" sabi ni kuya blake kay chase bago ako buhatin para ipaupo sa loob. Sinara naman agad ang pinto kaya sumiksik ako dito dahil pinaandar na din ang sasakyan.
Yuyuko na sana ako para luwagan ang sintas ng sapatos pero laking gulat ko nang hilahin niya ako pabalik. Umayos ako ng upo at kinakabahang tumingin sa kanya.
"Magingat ka!!! Do you want to squeeze MY child?!"
"H-huh? H-hindi naman mapapano ang anak m-mo" lumingon siya sa akin kaya agad akong humarap sa bintana. Ito na nga ba! I don't know how he said it but he is not concern at all!!
"Don't me. If you don't want me to crash this car STOP"
"B-bakit ba galit ka?"
"QUIET!!" kumapit ako sa gilid ng pinto nang bilisan niya ang takbo ng sasakyan at masasabi mo talagang handa siyang isagasa to ano mang oras.
Huminga ako ng malalim habang pilit na pinipigilan ang pagiyak. I-it hurts to see him like this!! Palagi na lang!! Sana kunin agad ako nina kuya!!
"D-don't do this"
"Ang alin?! Ganito?!" patuloy pa rin siya tsaka lumiko sa kanto kaya pigil hininga akong nakatitig sa kalsada. Buti walang ibang sasakyan!! "You know what I don't like so stop acting!!!"
"I didn't do a-anything"
"You don't?! Really?! Hanggang ngayon ganyan pa rin ang ugali mo?!" tumingin ako sa kanya pero umurong ang dila ko. Dala dala pa rin niya ang mga kasalanan na nagawa ko noon. Ano ba ang dapat gagawin ko?
Bigla niyang tinabi ang sasakyan tsaka pinatay ang engine bago humarap sa akin. Nakakuyom pa ang kamao niya at parang gusto akong suntukin. Natatakot a-ako.
"You know what?! Something that made me mad more! I never saw improvement from you and MY child is growing inside you!!"
"Then who r-r-raped me?"
"RAPE?!!" nanggigigil niyang tinanggal ang seatbelt tsaka kumapit sa likod ng upuan ko. N-napapansin ko pa ang mga ugat sa braso niya "Do you want me to commit murder?! Nakalimutan mo ba?! Iniwan mo ako! Niloko! Ginawang kabit at g*gong TANGA! Wala kang karapatan magreklamo!!"
"I h-have~"
"Okay sige! RAPE--pero sa lalakeng yun okay na okay ka??!! Nabuntis ka tapos hindi rape?!!" bigla siyang natigil tsaka natatawang sumandal. Napatakip na lang ako sa bibig para hindi makagawa ng ingay sa paghikbi "Gusto mo pa talaga ng kasal para walang kaso?? Ganun ba yun? KASAL? Umaasa ka?"
"I-I'm sleepy"
"I'M sleepy too" lumabas na siya kaya sumunod agad ako habang nasa baba lang ang tingin. Hindi ko namalayang nakarating na pala kami!!
Tahimik lang kaming paakyat sa floor unit tsaka bumungad naman agad ang ilang tauhan ko na nakatayo sa harap ng condo nina chase.
"Don't make any noise. I want to sleep QUIETLY. Stop acting" pumasok na kami kaya dumiretso siya sa kwarto habang sa sofa naman ako. N-natutulog na ba ang asawa niya? Atat na ata makasama sa h-higaan.
Sinandal ko ang mga siko sa tuhod at tinakpan ang buong mukha para doon tahimik na umiyak. Again, I should expect more now since I learned my lesson before.
