Take me Back (Euro Boys #2)

Kabanata 44

Dad

"I missed your smell." He mumbled on my chest.

May kung ano na naman sa sikmura ko ang nakakakiliti. I missed your so much! Pasimple akong suminghap sa kanyang kulay tsokolateng buhok.

"Would you be arranged, too?"

Alam kong ang kulit ko sa bagay na ito. Pero masisisi ba niya ako?

"You know the answer to that, Elle."

It's true and that's my greatest fear. That's holding me back. Hindi nila ako kalebel. Hindi okay ang family namin. His mom doesn't like me. She will never like me.

"Who would it be?"

"It doesn't matter." Mahina siyang umiling. "Hindi naman ako magpapakasal unless-"

"It's me." I continued.

"Yes. Witty."

He muttered words on my chest. The vibration it caused tingle on my mound. Napatingala ako at umawang ang aking bibig.

"I love you. I love you so much. Stay with me."

Punong puno ng pagsusumamo ang kanyang boses. Habang ako ay parang lumulutang sa kanyang pagpapahayag ng pagmamahal sa akin.

"Please. Please don't marry someone else." Bulong ko.

"You don't have to please me. Maghihintay ako. Hanggang maging handa ka. Hanggang pagkatiwalaan mo ako ulit. Hanggang mahal mo na ako. Maghihintay ako."

"I-I love you." pag amin ko.

Inangatan niya ako ng tingin. Namumungay ang kanyang mga mata.

"I know. But love, don't feel pressured. Trust me with this. Hindi kita ulit bibiguin."

"Pero natatakot ako."

"Saan?"

"Natatakot akong paggising ko kasal ka na sa iba. I know I might sound pathetic, pero paano naman ako?"

He cupped my face. A weak smile rose from his lips.

"My heart is happy to hear that. But don't be afraid. As you heal, I'm here. Hindi kita iiwan. We are doing this together."

Dinampian niya ang aking labi ng mababaw na halik.

"I love you. I love you."

He whispered between his kisses. I could feel my face heated so much. Kumapit ako sa kanyang batok. Tinugon ko na din ang kanyang mga halik. Mababaw lamang at marahan. Ngunit nakakabuhay ng pakiramdam sa loob.

Katangahan bang matatawag kung bibigyan ko muli siya ng pagkakataon? Parang nung una ay nagdadalawang isip pa ako. Ngunit ngayon, kung tatanungin niya ako, ay handa akong magpakasal sa kanya.

Tanga na kung tanga. But there is nothing wrong with trusting again, with being hopeful. This is his euphoric effect on me.

"It's sad. Hindi natin makikita ang paglubog ng araw." aniya nang tumigil sa paghalik sa akin.

Sinandal muli niya ang ulo sa aking dibdib at niyakap ako ng mas mahigpit. Niyakap ko din ang batok niya para mas idikit siya sa akin.

Nilingon ko ang kalangitan. Wala pa ring humpay ang pag ulan. Madilim kumpara maraming kulay na nag uugnay kung normal na papalubog ang araw. Ngayon ay purong itim ang makikita mo kasabay ng pagbagsak ng ulan.

Ngunit, kahit ano mang kulay, ang araw ay patuloy na lumulubog at lumilitaw. Masilayan mo man o hindi. Katulad ng tunay na pagmamahal. Ito ay patuloy na umuusbong. Palaguin mo man o hindi.