Güz Çiçeği (Tamamlandı🦋)

~Bölüm:16~

Medya: Can Ozan ft Damla Eker -Öyle kolay aşık olmam🎀
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

🦋
••••

*Denizi seviyorsan dalgaları da seveceksin. Korkarak yaşarsan, yalnızca hayatı seyredersin.
(Nietzsche)...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Lalin'den:

Gözlerim açılmamak için direniyordu resmen. Başımda olan şiddetli ağrı gözlerime yansıyor, göz kapaklarım açılmamak için direniyordular...

Gözlerim hala kapalıyken elimi ağrıyan şakaklarıma bastırdım. Kafama balyoz indirmiştiler sanki. Bu nasıl ağrıydı böyle?

Birkaç dakika ellerimle şakaklarıma masaj yaptıktan sonra nihayet göz kapaklarımla olan savaşımdan galip çıkarak gözlerimi açmayı başarmıştım.

Hiç tanıdık olmayan oda bakış açıma girince dün yaşadıklarımın rüya olmadığı gerçeği okkalı bir şekilde çarptı suratıma. Ben dün az kalsın tecavüze uğrayacaktım?

Anında dolan gözlerimi üzerime çevirdiğimde batteniyenin altında kalan bedenimin dün giydiğim elbiseyle sarılı olduğunu gördüm. Üstelik bazı yerlerde kusmuk lekeleri bile vardı.

Ayaklarımı uzandığım koltuktan yere sarkıtarak oturur pozisiyona geçtim. Ayaklarımda ayakkabı yoktu. Dün o telaşla nerede çıkardıysam artık.

Başımı kaldırdığımda karşımda sandalyade çok rahatsız bir pozisiyonda uyuyakalan adamı fark etmiştim. Tüm geceyi böyle mi geçirmişti bu adam?
Her yeri tutulmuşdur şimdi.

Kirli sakallarıyla kuşanmış yüzüne dokunmak isteğimi zorlukla bastırarak hafifce ona taraf eğildim.
"Pamir" diye seslendim ses tonumu düz tutmaya çalışarak, fakat hâlâ dünün etkisinde olduğumdan olsa gerek sesim titriyordu.
Gözleri hafif kıpırdayan adam uyanmamıştı.

"Pamir, uyan lütfen" diye bu sefer biraz daha yüksek sesle konuştum.
Etkili olmuş olmalı ki gözlerini açmıştı. O gözlerini açınca ben de koltuğa iyice sinerek geriye yaslandım. Aslında onu niye uyandırmıştım hiçbir fikrim yoktu.

"Ne oldu?" uyku mahmuru sesiyle tutulmuş bedenini geriyordu. Tabii yüzünü buruşturmayı da ihmal etmiyordu. Sabaha kadar orada öyle uyursa olacağı buydu.

"Sabah oldu" dedim sadece, ne diyecektim ki başka zaten. Başım feci denecek kadar çok ağrıyordu. Sehapanın üzerinde gözüme çarpan telefonumu alarak saate baktığımda saatin daha 6 buçuk olduğunu görmemle şaşırmıştım. Fazla erken uyanmıştım çünkü.

"Peki, iyi misin sen?" gözleri merak ve ilgi karışımı bakışlarla yüzümü turluyordu.
İyi miydim?
Kesinlikle hayır. Değildim iyi falan.

"İnan hiç bilmiyorum." bir yandan da yüzümü buruşturarak ağrıyan başımı elimle tutuyordum. Üstelik saat 10 buçukta ilk seansım vardı bugün ve ben leş gibiydim. O yüzden eve gitmeliydim.

"Başın mı ağrıyor?" diye soran adama kafamı sallayarak cevap verdim. Konuştukça kendi sesim bile kafamı delip geçiyordu.
Aniden ayağa kalkınca gözümün önünde beliren siyahlıklar yerimde sendelememe sebep olunca Pamir atik bir şekilde ayağa kalkarak elini belime atmış, düşmeme engel olmuştu.