Hayatın yollarını kesiştirdiği insanlar birlikte tüm yaşananlara rağmen mücadele edecek, mutlu olmağı öğreneceklerdi.
Pamir Karabulut: hayatın sert darbelerini defalarca yemiş yaralı bir adam.
Fatih Karabulut: Pamir'in yeğeni, küçük omuzlarında hunh...
*Yaşamadığı şeylerin değil de, yaşadığı şeylerin keşkesini biriktirmeli insan... ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Lalin'den: ••••••••••••••
Çiftlik evinden içeri girdiğimizde içerisinin de dışarısı gibi büyüleyici olması beni hiç şaşırtmamıştı. Eski ve yeni tarzın birbirini tamamlaması gibi dekore edilmiş salon beni kendine hayran bırakmıştı. Duvarın içine yerleştirilen şöminenin kenarları nehir taşlarıyla süslenmişti. Havaların sıcak olmasından dolayı yanmayan şömineye bakmak bile insanın içini sıcacık etmeye yetiyordu. Yere serilmiş eski tarz halı zarifliğiyle göz okşuyordu. Beyaz, açık yeşil tonlarda olan koltuklar ve onların ortasında olan sehpa ise modern tarzda olsa da ortamla çok güzel uyum sağlıyordu. Dışarının güzel manzarasını yansıtan camlara baktıkça bakası geliyordu insanın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çiftlik evini böyle hayal ettim☺)
"Ee, beğendin mi Lalinciğim?" Eda'nın sevecen sesini duyduğumda beni büyüleyen evle ilgili olan düşüncelerimden kurtularak Eda'ya yönelttim meraklı bakışlarımı.
"Burası gerçekten büyüleyici, çok beğendim," dediğimde tatmin olmuş gibi gülümsedi.
"Öyledir gerçekten de, yazın ayrı bir güzel, kışın çok başka güzel oluyor buralar" kışın her tarafı beyaz karla hayal edince gerçekten de güzel olacağını anladım. Cayır cayır yanan şöminenin yanındaki koltuğa oturarak sıcak çikolata içeceksin, manzaranın tadını çıkaracaksın, ya da kitap okuyacaksın...
"Hoş geldiniz, efendim " diyerek içeri giren yaşlı çift çok sevecen gözüküyorlardı. Eda ve Pamir hemen onların yanına gitmişlerdi.
"Hoş bulduk, Ayşe teyze, Hilmi amca" diyerek her ortamda sevecen olan Eda yine cıvıl cıvıl sesiyle etrafa neşe saçmıştı...
Eda bizi tanıştırınca anlamıştım ki onlar kaç yıldır hem bu çiftlikte yaşıyor, hem de çalışıyorlardı. Ayşe teyze beni çok sevmişti. Bunu bana olan ilgisinden anlamıştım. Onlarla tanıştıktan sonra yukarı yerleşmek için odalara geçmiştik. Bana evi gösteren Eda'yla bir yandan da sohbet ediyorduk. Son olarak bana ayrılan misafir odasına geçtiğimizde sevinmiştim. Odam Fatih'in odasının yanındaydı.
"Evet, canım burası da senin odan. Yemeğe kadar dinlenmek istersen dinlen" dediğinde hiç yorgun hissetmediğimi anlamıştım.
"Yok dinlenmek istemiyorum. Ama Gamze'yi aramalıyım. Hatta geç bile kaldım. Meraktan delirmiştir şimdi" iki kez mesaj atan Gamze, belki müsait değilim diye aramıyordu.
