Sabah erkenden uyanıp duşumu almıştım. Kıyafetlerimi giyip, makyajımı yapıp bavulumu hazırladıktan sonra annem ve babam ile vedalaşıp evden çıkmıştım.
Evin bahçesinden çıkar çıkmaz sokakta yavaşça yürürken aniden araba yanaşmıştı yanıma, bir anlık korku ile zıplamıştım yerimden. Arabadan inen Yağız'dı;
"Korkutmak istememiştim" diye gülerek yanıma gelip sarılmıştı boynumu koklayarak, yavaşça Yağız 'ı geri ittirip;
"Öyle hızla gelinir mi sessizden"
"Ben ne yapayım kızım son çıkan ara-balar böyle" diye tekrar gülmüştü ve elimdeki bavulu alıp bagaja koyarken devam ediyordu sözlerine,
"Sen de daha ne kadar yürüyerek gideceksin okula böyle, senin araban vardı ne oldu ona"
"Kaza yapmıştım, baya oldu yapalı fakat çok hasarı vardı"
"Anladım" diyerek bagajı kapatıp, şoför kapısını açarak bana -bin- der gibi göz işareti yapmıştı arabaya binmiştim ve Yağız hemen konuya girmişti.
"Bak Defne bana göre değil bu Kamp filan, benim gibi adama yakışmaz ama sırf sen varsın diye geliyorum bir şey diyen olur korkarsın filan diye"
"Ne münasebet canım, ne korkacakmışım"
"Defne uslu duracaksın"
"Tamam, be, tuttu yine ağır abiliğin"
"Seviyoruz kızım, bunun ağır abiliği ile alakası yok"
"Hım hım yok" diye içten konuşup gülmüştüm sonra Yağız'a dönüp "E hadi geç kalacağız ama"
"Tamam tamam"
Evden okul yakındı aslında yürüyerek 20 dk filan, ama araba ile çabucak varmıştık. Okulun neredeyse yarısı bahçede toplanmıştı 4 tane kocaman otobüs vardı 2 otobüs Antalya'ya, diğer ikisi kamp için kalkacaktı Yağız' a bakıp;
"E hadi inelim neyi bekliyoruz"
"Ne ineceğiz ya, araba ile boşa mı geldim ben"
"Nasıl yani?"
"Onlar otobüs ile gidecek Defne, bizde onların arkasından araba ile gideceğiz"
"Ama olmaz öyle"
"Olur, Defne olur ben ayarladım"
"Emin misin"?
"Ya Defne gözünü seveyim sus kızım ya ayarladım konuştum işte"
"Tamam ya bir şey demedim"
O sırada telefonum çalmıştı arayan Gökhan'dı.
"Alo"
"Alo güzellik neredesin ya"
"Geldim ben okulun bahçesindeyim"
"Göremiyorum seni, çabuk gel bak otobüs kalkacak"
"Gökhan, Yağız ile ben kendi arabası ile arkadan otobüsü takip edip geleceğiz"
"Hım. Tamam, güzellik o zaman orada görüşürüz"
"Tamam, kardeşim" tam telefonu kapatacakken Gökhan "Defne" diye ses vermişti.
"Efendim?"
"Demeyi unuttum sana"
"Neyi"
"Mert gelemiyormuş"
"AA niye?"
"Annesi rahatsızlanmış mühim bir şey yokmuş ama annesinin yanında duracakmış"
