ရှေးရေစက် (Completed)

Part - 33 (U&Z)

"ကော်ဖီတော့ဖျော်တိုက်မယ်မဟုတ်လား....."

စားပွဲဘေးလာရပ်နေသည့် သူ၏အကျီစလေးကိုဆွဲကာ ခပ်ချွဲချွဲ မေးလိုက်မိ၏။ မကြားသော်ငြား အမူအရာကိုကြည့်၍သိနေပါလိမ့်မည်။

ခေါင်းကြီးမော့ကာ နှုတ်ခမ်းကြီးထော်လို့ မျက်တောင်များပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြင့် ပါပီလေးများ သခင်ကိုကပ်ချွဲနေသလို၊ သခင့်ဘေးကပ်ချွဲနေသော ကြောင်လေးတစ်ကောင်ပမာ။  သူ ၏ဗိုက်သားပြင်တို့ကိုမှီတွဲလို့ မော့ငေးကြည့်ကာ ကော်ဖီသောက်ရရေးအတွက် ရွတ်ရွတ်ချွန်ချွန် သနားစရာရုပ်မျိုး​စုံဖြင့် ကြိုးစားနေ​မိသည်။

'သူသာပြုံးမယ်ဆိုရင် ဒီထက်မကလဲ
ဆက်ချွဲသွားဖို့ အစီအစဥ်ရှိပါတယ်....'

ရယ်ချင်စ်ိတ်လေးကိုပင် ထိန်းချုပ်ထားပုံလေးက ဘယ်လိုချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်ပါလိမ့်။

ဤမြင်ကွင်းလေးအား  ဘယ်သူမှမြင်နိုင်မည်မဟုတ်သော အလှတရားတစ်ခု။ ပါးချိုင်းလေးနဲ့ယှဥ်တွဲပေါ်လာသော သွားတက်ကလေး။

ကိုယ့်ကြောင့်ဖြစ်တည်လာသော သူ၏ပျော်ရွှင်မှုအတိပြီးသော မျက်နှာထားလေး။

'ဒီကောင်တော့မင်းစိတ်နဲ့အသက်ဆက်ရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ကွာ...'

သူ၏လက်ငြိုးကြီးကိုကြည့်လိုက်မိရာ ခြင်းတောင်းအနီလေးထဲအစီအရီထည့်ထားသည့် အထုပ်လေးများကိုတွေ့ရသည်။ နာမည်တစ်ခုတွေ့ရပြီး ကော်ဖီမစ်စ်ဟု​ရေးထားသည်။ သူ၏ဗိုက်သားများအား မှီထားသည်ကို မတ်မတ်ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း လှုပ်ရှားမှုအမူအရာလေးများကို လိုက်ကြည့်နေမိ၏။ ခွက်တစ်ခုထဲ အထုပ်လေးတစ်ထုပ်ကို ဖောက်ကာထည့်သည်။ ပြီးတော့ ရေနွေးထည့်သည်။
ဗူးတစ်ခုကိုဖွင့်လို့ ဇွန်းကိုထုတ်ကာ ထိုခွက်ထဲထည့်လို့ မွှေနေ၏။

'အဲ့တာတကယ်သောက်လို့ကောင်းတာလား....'

'ကော်ဖီက အဲ့ဒီလိုမျိုးလား....'

မွှေနေရင်းမှရပ်သွားလေသည်။ ဇွန်းလေးက နှုတ်ခမ်းဝရှေ့သို့ မြင့်တက်လာ၏။ မေးလေးငေါ့ပြလေသော သူ့အား မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေမိတော့ မျက်မှောင်တို့ကြုံ့ပြလာပြန်၏။