Loving A Student-Athlete

Chapter Fourty Two

Ysah's POV

Andito lang ako sa shower room. Katatapos lang ng mornig training namin at  ayaw ko pa lumabas, ang sakit sakit. Iniwan na ako ni JJ.

Napagod s'ya.

Saan ako nagkulang?

Hindi pa ba sapat yung mga ginawa ko para sakanya?

Ganito ba kasakit magmahal? Kung ganito naman pala, sana 'di na ako nagmahal pa.

I have my reasons. I wanted to be an achiever, gusto ko maging proud s'ya sa akin sa mga ginagawa ko. Specially sa studies ko. I don't want to lose my scholarship. I'm glad na andyan si Jonas to cheer me up sa mga days na sobrang lungkot ko. He's still my friend so I'm not staying away from him.

"Bes tara kain tayo ng isaw do'n kela manong sa kanto, miss ko na kumain nun eh" Arianne. She is always my constant. Simula sa simula ng love story namin ni JJ s'ya yung andyan sa akin.

Ngumiti naman ako bilang sagot sakanya at umiling. Buntong hininga naman ang sinagot n'ya sa akin. Na-gu-guilty nga ako kasi madalas ako yung kasama n'ya imbis na yung girlfriend n'ya. But she said na mas importante ako kesa sa girlfriend n'ya at naiintindihan naman ito ni Hannah.

Flashback...

First Sunday na wala na kami ni JJ, I remember pag Sundays, excited akong magsimba, pero ngayon hindi na. Hindi sa ayaw ko na magsimba, kasi wala si JJ. It's just that it's feels different na wala s'ya na sumusundo sa akin at naghahatid sakin sa bahay. No more golf days after church. No more lunch dates with her. No more roadtrip with her. No more cuddles at movie marathon.

Shit naiiyak na naman ako. Namamaga na nga mga mata ko kakaiyak kagabi.

"Come in" sigaw ko.

"Oh bunso nakahiga ka pa, prepare ka na magsisimba tayo, asan na si JJ baka malate tayo" sunod sunod na sabi ni kuya pagkapasok n'ya sa kwarto ko.

Naupo s'ya sa kama ko at hinawakan ang balikat ko. Nakahiga pa rin ako at nakakumot.

"May masakit ba sa'yo?" Tanong ni kuya.

Umiling naman ako.

"Sige, papaakyat ko na lang yung food mo" he said and kissed my head.

I tried to hide my sobs, ewan ko. Naiiyak na naman ako.

Naramdaman ko na lang na umalis na sya sa kama ko at narinig ko na lang ang pagbukas sara ng pinto ko.

I looked for my phone and check if may message ba galing kay JJ, but still wala. Ano ba naman ako? Ano ba naman ang inaasahan ko, ayaw na n'ya di ba? Sawa na s'ya sa akin.

Two days.

Two days since she said those painful words.

Its almost 9:30am and here I am still on my bed crying.

I'm contemplating if I will skip chruch today. Lord sorry but I can't ang sakit sakit.

But ayaw ko naman na magtanong pa ng magtanong sila kuya, besides its my fault. Ako may kasalanan kung bakit kami nagkaganito ni JJ.

Kaya bumangon na ako para magprepare papunta sa church.

End of flashback...

Whenever my family asks kung nasaan si JJ nung weekends or kung bakit di s'ya nagpupunta the past few days ay nagdadahilan na lang ako na busy s'ya. They are not asking for more din. Ayaw ko din malaman ni kuya dahil baka saktan n'ya si JJ. Ayaw ko naman na masaktan s'ya dahil sakin.

Sinaktan mo na s'ya, di ba? Ilang beses pa nga di ba?

Putang ina.

It's 7days mula nung nagbreak kami ni JJ and I swear. It's so hard. None of my family member knew what happened to us. Si Arianne pa lang yung sinasabihan ko ng nangyari and how we ended up into that situation.