Part-34

13.2K 752 20
                                    

"ကြၽတ္ ကြၽတ္...အင္း...လႊတ္...
လႊတ္ေပးလို႔..."

မနက္မိုးလင္းလာတာမို႔..ထခ်င္ေနတဲ့ကေလးကို မလႊတ္ေပးဘဲ အတင္းတိုးဖက္ထားလိုက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ရင္ဘက္ကိုတြန္းလႊတ္ေနတယ္..။

"ဦးေနမင္းဧကရာဇ္ လႊတ္ေပးဆို...
လႊတ္လို႔..."

"ဟင့္အင္း...."

"ဟာ...ဦးေနမင္းဧကရာဇ္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ေနာ္...
လႊတ္ေပးလို႔..."

"ဟင့္အင္း...ကေလး ဦးကို စိတ္ဆိုးေျပတယ္ေျပာမွ လႊတ္ေပးမွာ..."

"ဟြန္း....ဟြန္း....
မလႊတ္ေပးဘူးေပါ့ေလ...ရတယ္..."

"အ!...အား!!...
ေခြးေပါက္ေလး..."

မေျပာမဆိုနဲ႔..ရင္ဘက္ကိုကိုက္ခ်လာတဲ့ကေလးေၾကာင့္..အေယာင္ေယာင္အနနနဲ႔  လႊတ္ေပးလိုက္မိတယ္..။

"အဲ့တာ ဖက္ထားခ်င္းဦး...
လူက ရွဴးေပါက္ခ်င္ေနပါတယ္ဆိုမွ...
အတင္းလာဖက္ေနတယ္..ရွဴးထြက္က်လို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာေလ်ွာ္..." ဆိုၿပီး နႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ေျပာကာ..ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုဝင္သြားတယ္..။

"အဟက္...ဘယ္လိုေလးမွန္းကိုမသိဘူး..."

အက်ႌကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ရင္ဘက္မွာ သြားရာအကြင္းလိုက္ႀကီး ကိုေတြ႕ရတယ္..။ အခ်စ္ရဲ႕အမွတ္အသားေပမို႔..ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်မိပါတယ္..။

..................

"ကေလး...အေမတို႔အိမ္ေရာက္ရင္ အိမ္ျပန္ေနမယ္တို႔ ဘာညာမေျပာနဲ႔ေနာ္..."

"မသိဘူး..."

"ဟာ...ကေလးကလည္း...
လိမၼာပါတယ္...
သည္းငယ္ေလးကလည္း ဘာမွမေျပာပါနဲ႔...ေနာ္လို႔..."

"ဦးေနမင္းဧကရာဇ္...ေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူးလား.."

"ကေလးကလည္း..အဲ့လိုႀကီးမေခၚပါနဲ႔...
ဦးေတာင္းပန္ပါတယ္ သည္းငယ္ေလးရာ...
ေနာက္တစ္ခါမေအာ္ေတာ့ဘူးေလေနာ္..ေနာ္လို႔...
သည္းငယ္ေလး စားခ်င္တာေတြလည္းဝယ္ေကြၽးမယ္ေလေနာ္...
လိုခ်င္တာလည္း လို္က္ဝယ္ေပးမယ္ေလ..."

"ဦး!...ေျပာျပန္ၿပီလား...
ကြၽန္ေတာ့္ကို မုန္႔နဲ႔မနွစ္သိမ့္နဲ႔လို႔ေျပာထားတယ္ေလ..."

ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)Where stories live. Discover now