"အား!...ဦးရေ....ဗိုက်နာတယ်...အဟင့်..ရွှတ်..."
"ကလေး ခဏလေးပဲသည်းခံနော်...."
"မရတော့ဘူး...နာနေပြီ...ကျွတ်ကျွတ်..ရွှတ်..."
နေ့ခင်းကြီး ကလေးကဗိုက်နာလာတာမို့..ဆေးရုံကိုအမြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်..။ မေမေတို့ကိုတော့ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေယူပြီး အနောက်ကလိုက်လာခဲ့စေသည်..။
"ငယ်လေး...အဆင်ပြေရဲ့လား..."
"မလတ်...သားနာနေပြ်ီ..ကျွတ်ကျွတ်..."
"အေးအေး...ခဏလေးပဲသည်းခံနော်..."
"ကျွတ်ကျွတ်...ဟုတ်..."
"သူဇာ ကျွန်တော်ပါလိုက်ခဲ့လို့ရလား..."
"ဟာ...ကိုနေမင်းကလည်း အပြင်ကနေပဲစောင့်နေပါ..."
"အင်း..."
"ဦး...အ!...နာနေပြီ...
အဖိုးကြီး အပြင်မှာစောင့်နေနော်...ရွှတ်..."
"အင်းအင်း...ရွှတ်..."
မီးဖွားခန်းဝင်မယ့်ကလေးရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး..အခန်းရှေ့က ခုံမှာထိုင်ပြီး ဘုရားရွတ်နေလိုက်သည်..။ နာကျင်မှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ချွေးတွေပြန်ပြီး မီးဖွားခန်းဝင်သွားတဲ့ကလေးကို အဆုံးထိလိုက်ကြည့်နေမိသည်..။
"နေမင်း...သားငယ်လေး မီးဖွားခန်းထဲဝင်သွားပြီလား..." ဆိုပြီး မေမေက လက်ဆွဲခြင်းကိုကိုင်ကာ ကျွန်တော့်ဆီကိုလျှောက်လာတယ်..။ မေမေနဲ့ဖေဖေပါ ပါလာတယ်..။
"ဟုတ်..မေမေ...
မီးဖွားခန်းထဲဝင်သွားပြီ.."
"အေးအေး...မေမေလည်း ဘုရားစာရွတ်နေမယ်...မင်းတို့လည်း ဘုရားစာရွတ်နေ...."
"ဟုတ်...မေမေ..."
မိနစ်ပိုင်းဆိုတဲ့အချိန်တွေကျော်ဖြတ်လာတာနဲ့အတူ..နေမင်းဧကရာဇ်မှာ စိတ်ပူလွန်းလို့ မီးဖွားခန်းရှေ့မှာ တောင်လျှောက်လိုက် မြောက်လျှောက်လိုက် လျှောက်နေမိသည်..။
"နေမင်းရယ်..ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေပါ...
မေမေဖြင့် မင်းကိုကြည့်ပြီးမူးနောက်နေပြ်ီ..."
"ဟုတ်..မေမေ..."
မေမေက ထိုင်ခိုင်းတာမို့..ကျွန်တော်လည်း ခုံပေါ်မှာထိုင်နေလိုက်တယ်..။
YOU ARE READING
ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)
Romanceသည္းငယ္ေလး မင္းႀကိဳက္သေလာက္ဆိုးစမ္းပါ မင္းဆိုးေနတာေလးကို ဦးကခ်စ္တာမို႔လို႔
