"သားသားေရ...ဧကရာဇ္ဖုန္းျမင့္ေလးေရ...
ေဖေဖသြားေတာ့မယ္ေနာ္...႐ႊတ္..."
"ဦး ဘာသံမွမၾကားခ်င္ဘူးေနာ္...
ဆိုင္ကိုေကာင္းေကာင္းသြား..."
"အင္းပါ ကေလးရာ...
ဘယ္တုန္းကအသံၾကားရလို႔လဲ?..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...သြားေတာ့..."
"အင္း...ေစာေစာျပန္လာမယ္ေနာ္...႐ႊတ္..."
ဦးကေျပာလည္းေျပာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ပါးကိုလည္းလွမ္းနမ္းလိုက္တယ္..။ ဦးက လွမ္းနမ္းလိုက္တာေၾကာင့္..ခ်ီထားတဲ့ သားသားက ထငိုပါေလေရာ...။
"အဟင့္..ဟင့္...အူးဝါး..."
"ေဟ....ေဖေဖက သားပါပါးကုိနမ္းလို႔ငိုတာလား..."
"အူးဝါး..."
"ေအးေအး တိတ္ပါေတာ့ကြယ္...
ပါပါးကိုမနမ္းေတာ့ဘူးေနာ္...." လို႔ လည္းေျပာလိုက္ေရာ ငိုေနရာကေနတိတ္သြားတယ္..။
"အံမယ္...အလည္ေလး...
သူ႔ပါပါးကိုတိုေနတယ္..."
"သြားမယ္ဆိုလည္းသြားေတာ့ေလ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...ဦးက သြားခ်င္တာမဟုတ္ဘူး...
မသြားမျဖစ္လို႔သာ...
လူေတြက်တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဆိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔မသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ..."
"ဟင္း...."
ဦးက ဆိုင္ကိုသြာဖို႔အေရးကို..တံခါးနားမွာတင္ ရစ္ေနတာေၾကာင့္ မနည္းသြားခိုင္းေနရတယ္..။
"သြားၿပီေနာ္...သားသားေရ တာ့တာ..တာ့တာ..."
"ေဖေဖ့ကိုတာ့တာျပန္ျပလိုက္ဦးေလ..." လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သားသားက 'ေပ ေပ´ဆိုၿပီး ဦးကိုတာ့တာျပန္ျပေနတယ္...။
ဦးကလည္း သားသားကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး..ပါးကိုတစ္ခ်က္ျပန္လာနမ္းကာ ကားေပၚတက္သြားတယ္..။ ဦးရဲ႕ကား ၿခံအျပင္ေရာက္ေတာ့မွပဲ..သားကို ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေစကာ မန္မန္းေကြၽးဖို႔ကိုျပင္လိုက္တယ္..။
သားသားကတစ္နွစ္ေက်ာ္လာၿပီမို႔..စကားေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ေသးေသာ္ျငား 'ပါး ေပေပ´ ဆိုၿပီးေတာ့ေခၚတတ္တယ္..။ လမ္းေတာ့ မေလ်ွာက္တတ္ေသးေပမဲ့ မတ္တပ္စမ္းေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ လမ္းေလ်ွာက္တတ္ေအာင္ေျဖးေျဖးသင္ေပးေနရတယ္..။ ထမင္းလည္းစားတတ္လာၿပီးမို႔ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ခြန္႔ေကြၽးျဖစ္တယ္..။ သြားေသးေသးေလးေတြကလည္း ေပါက္လာၿပီမို႔..ဧကရာဇ္ဖုန္းျမင့္တို႔က စိတ္တိုင္းက်စားလို႔ရေနၿပီေလ..။
YOU ARE READING
ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)
Romanceသည္းငယ္ေလး မင္းႀကိဳက္သေလာက္ဆိုးစမ္းပါ မင္းဆိုးေနတာေလးကို ဦးကခ်စ္တာမို႔လို႔
