Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Selam canlar Bölüm şarkısı katilin de dinlediği favori şarkısı, bilmediğinizi düşündüğüm terimler de hemen altta.
Bölümde çokça kan ve vahşet var, o yüzden+18, rahatsız olacaklar okumayabilir İyi okumalar
Bistüri:Ameliyatlarda kullanılan keskin bıçak, neşter.
Kranium: Beyni travmalardan koruyan kemik yapı
Dura: Beynin etrafındaki zar yapısı
Formaldehit sıvı: Tıp eğitiminde kadavranın bozulmasını önleyen kötü kokulu sıvı
Hipostaz morlukları: Ölüm gerçekleştikten sonra vücutta oluşan ölüm morlukları
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doktor;
Kanın akışını izlemek... İnsana huzur veren bir eylem değil mi? Yaşam damarlarından süzülüşü, usul usul akıp, yerde damlalarla bir birikinti oluşturuşu. Bu görsel şölen...
Çelik teşhir masasında yatan, hareketsiz ve soğuk bedene gözlerimi dikmiş, sadece hayranlıkla izliyordum. Kan süzüldükçe içimi bir huzur kaplıyordu adeta. Usul usul, ılık ılık akışı...
Nasıl bir histi acaba ölmek? Vücudunun tüm kontrolünü kaybetmek, gücünü yitirmek...
Elimde, az önce söktüğüm sıcak kalp, bana güç verirken gülümsedim. Bir insanın hayatını elinizde tutmak, onun kalbini avuçlarınızın içine hapsetmek nasıl bir his hiç düşündünüz mü?
Bir kere o gücü tadınca asla vazgeçmek istemeyeceğiniz bir şey. Kalbin o çırpınışını avuçlarınızda hissetmek, onu koparıp almak...
Avuçlarımdan süzülen kanlarla kaplı kalbi, burnuma yaklaştırıp derin bir nefes çektim. O metalimsi kokuyu ciğerlerimin her yerinde hissetmek istiyordum.
Bir saat öncesinde yaşadıklarımı anımsadım. Tam kurbanı masaya yatırmış, kalbini çalmak için hazırlıklara başladığım sırada telefonuma gelen ısrarcı aramalarla öğrenmiştim basın toplantısını. Ecem hemen televizyonu açmamı söylediğinde sinirlendim. İşimin bölünmesinden hiç hoşlanmazdım. Dediğini yapıp açtığımdaysa onun çirkin yüzü kapladı ekranı. Savaş Keskiner. Sözde başkomiser. Bu kıdemi hakettiğini hiç düşünmüyorum. Kim bilir kimin torpili ile getirilmişti bu pozisyona. Bu yeteneksizlikle, beceriksizlikle beni yakalayabileceğini sanıyordu. Yazık...
Televizyondaki sinir bozucu yüz ekrandan kaybolduğunda bir süre daha açıklamanın etkilerini damarlarımda akan kana kadar hissettim. Beni öfkelendirmişti. Derin derin aldığım nefesler işe yaramayınca Pınar'ın fotoğrafına uzandım. Sürekli cebimde taşıyordum zaten. Küçüklük fotoğrafı ama. Ona bakıp hüzünlü gözlerini, zoraki gülümsemesini inceliyor, bunu haketmiyorsun küçük kız diyordum. Yine aynısını yapıp fotoğrafı cebime koyduğumda kendime gelmiştim.
