Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş;
"İstanbul kana doymuyor?" "Gencecik bir can daha katledildi." "İstanbul'da Dövmeci Katil!"
Her kanal kendince bir başlıkla ve yetersiz bilgilerle haberlerini sunmaya başlamıştı bile. Sinirlenip televizyonu kapattım ve kumandayı sertçe masaya çarptım.
"Bu sizin vaka mı?" dedi Pınar benim için endişelenmiş bakışlarla. Derin bir nefes alıp hızlıca ona kadar içimden saydım. İşe yaramamıştı. Pınar'ın bakışları hâlâ üzerimdeyken konuştum.
"Evet, merkeze gitmeliyim."
Yüzüne yansıyan hayal kırıklığını görünce hemen toparlandım. İşimi özel hayatıma karıştırmamam gerekiyordu. Öfkemi Pınar'a yansıtamazdım. Gözlerimi yumup tekrar açtığımda gülümsemeye çalıştım. "Her şey harikaydı. Kahvaltı için teşekkürler." diyerek dudağına hızlı bir öpücük kondurdum ve koşar adım yatak odasına gidip giyindim. Ben çıkarken Pınar da masayı topluyordu. Yüzündeki endişenin izleri hâlâ silinmemiş gibi görünüyordu.
"Görüşürüz canım." diyerek bir kez daha öptüm. Evden ayrıldığımda, yine başladık, diye geçirdim içimden. Uykusuz gecelere ve cevapsız sorularla dolu günlere merhaba(!)
Burhan'ı arayıp bana gelmemesini, olay yerinde buluşacağımızı söyledim. Attığı konuma vardığımda Burhan çoktan gelmişti. Adres onun evine daha yakındı.
"Burhan'cığım sonra laflasak. Şu komşuyla bir konuşalım önce de. Basına bu kadar hızlı sızmasını beklemiyordum. Polat Amir tepemize binecek yine."
"Evet, beni sabahın köründe o uyandırdı zaten. Pimi çekilmiş bomba gibidir şimdi hiç merkeze gidesim yok."
Binaya girdiğimizde hâlâ Polat Amir'in neler diyeceği hakkında zırvalıyordu. Adamın hangi dairede kaldığını sorduğumda sustu neyseki. Kapının önüne gelince zile bastık ve içeriden gelen gürültülü müziğin kesilmesini bekledik. Kesilmedi.
Burhan bu sefer kapıyı yumruklamaya başladı. Adam birkaç dakikaya daha açmasa eminim kapıyı tekmeleyip kırmaya falan kalkışırdı.
Allah'tan müziğin sesi kesildi ve kapı hızla açıldı. Etrafta şaşkın bakışlar uçuştu. O kapısında polis memurlarını bulmayı beklemiyordu, ben de bu kadar derli toplu birini görmeyi. Burhan'ın bahsettiği tariften yola çıkarak daha serseri tipte bir adam bekliyordum. Oysa kapıyı açan herif iş adamından halliceydi. Jölelenmiş koyu renkli saçlarını toplamış, sinek kaydı traşını olmuş, üzerine takımını çekmiş bir adam.
"Sizi tekrar görmeyi beklemiyordum memur bey." dedi Burhan'a. Bana dönüp baştan aşağı süzüp başıyla selamladı.
