Babysitting the Billionaire

Kabanata 17

Restored copy/deleted comments/Let's make new memories :)

Kabanata 17

MAINGAY. Magulo. Maraming tao. Ganoon ang inaasahan ko sa party ni Paolo. Kilala ko ang ex ko, mahilig iyong gumimik sa mga bar. Mahilig siya sa maingay na tugtugin, sa party at sosyalan. Kaya inaasahan ko na ganun ang party na dadatnan ko, pero nagkamali ako. Dahil pagpasok namin sa loob nito ay kabaligtaran sa lahat ng nasa isip ko. Pakiramdam ko ay lulubog ako sa aking kinatatayuan anumang oras.

Huminga ako nang malalim nang makarating kami sa tapat ng isang malaking iron gate ng bahay nina Paolo. Ngayon lang ako nakapunta rito. Hindi ito 'yung town house ni Paolo na malapit lang sa apartment nina Maxine. Di hamak na mas garbo ito.

Bahagya akong kinabig ni Maxine. "Sabi ko na sa'yo, girl. Magpalit ka ng damit mo, eh!"

Taas-noo pa rin ako at nanindigan sa kanya kahit na natatanaw ko nang naka-formal gown ang halos lahat ng mga bisitang babae ni Paolo. "Okay lang. Gusto ko lang namang i-greet si Paolo. Uuwi rin kami agad ni Jumbo. Di ba, Jumbo?"

Ngumiti naman siya sa akin at tumango-tango. "Jumbo."

Pero sa totoo lang, no, medyo ikinahihiya ko na ngayon itong suot ko. Mukha akong tanga dito. Bihis na bihis pa man din ang mga kasama ko, maliban samin ni Luisito.

Maraming tao sa party ni Paolo pero pormal na pormal ang theme nito. Pang alta ang set up ng tables, may buffet ng cheese at wine sa gilid, may fairy lights, at may ilaw rin sa ilalim ng pool. Bukod sa usapan ng mga taong halos lahat ay nakahawak sa kanya-kanyang kopita at naka-formal attire, wala na akong ibang naririnig kundi ang nakakaantok na tunog ng violin.

Pero ang panliliit na aking nararamdaman ay nawala nang hawakan ni Jumbo ang aking kamay. Para bang sinasabi niya sa akin na wala akong dapat ikahiya basta magkasama kami. Nang muli akong tumingin sa paligid, noon ko lang na-realize na halos lahat ng bisita ni Paolo ay nakatingin sa amin. Hindi, hindi sa amin, kundi kay Jumbo!

Agaw pansin naman talaga si Jumbo. Sa tangkad at tindig pa lang niya, lamang na lamang na e. Sige lang. Kainggitan niyo ako, madlang people! sa isip-isip ko dahil panay ang tingin ng mga bisita ni Paolo sa kanya e.

Dalang dala ako ng emosyon ko, hindi ko tuloy namalayan na may babaeng lumapit sa amin at sinukat ako ng tingin bago ito bumaling kay Jumbo. "Hi, handsome," malambing itong bumati kay Jumbo at bahagya pang humaplos sa kanyang braso. Bigla tuloy bumalik 'yung pagkailang na naramdaman ko kanina lalo na nang makilala ko kung sino siya. Si Mina, nakatatandang kapatid siya ni Paolo. Nakasuot ito ng pulang gown na may plunging neckline at halos abot na sa singit ang slit. Lalo tuloy lumitaw 'yung pagiging tisay niya. Sa isip-isip ko, bakit kaya nag-abala pa siyang magdamit? E halos nakaluwa na naman lahat ng dapat e itinatago niya.
"I'm Mina," mayamaya'y sabi niya kay Jumbo sabay lahad ng kamay niya para makipag-handshake. Pumaling lang ang ulo ni Jumbo at tumingin sa akin habang nakakunot ang noo. Nagkibit-balikat lang ako. Hindi ko naman kasi inaasahan 'yung sunod na gagawin ni Jumbo e. Sa halip kasi na hawakan 'yung kamay ni Mina, iba ang dinakot niya.

"Papaya," biglang sabi ni Jumbo habang sapo-sapo ang dibdib ng kapatid ni Paolo.

Napasinghap si Mina pati na sina Maxine at Luisito na nasa likuran namin. Dali-dali kong binawi ang kamay ni Jumbo at humingi ng pasensya kay Mina.

"Pasensya ka na, Mina," sabi ko nang pumagitna ako sa kanilang dalawa. Hinawakan naman nina Maxine at Luisito si Jumbo sa magkabilang balikat nito para ilayo kay Mina. Napakaganda pa naman ni Mina ngayong gabi pero nagusot ang mukha niya dahil siguro dinakot nga ni Jumbo ang kanyang – ehem, papaya.

"Rosenda Castillo, is that you?" mayamaya'y sabi niya nang makilala rin ako. Limang taon ang tanda niya sa akin, pero hindi naman 'yun halata. Napaka-fresh kasi niya, parang walang pores. Kutis porselana. Madalas ko siyang makita noong kami pa ni Paolo pero hindi naman kami talaga naging close. May ibang awra rin kasi itong babaeng ito e.