Gençliğe Hitaben

Sen Yine Rahatsın

Merhaba canlar, dostlar, kardeşler... Sizlerinde mutlaka vardır çevrenizde böyle söyleyen...

Bekar birine evli bir kadın: "Tabi sen bekarsın, sorumluluğun yok. Evin işi, yemek, eş yok tabi. Ben ne yapayım ya. Dersini sorun ediyorsun birde ayıp ayıp." derse...

Evli birine evli ve çocuklu bir kadın: Tabi senin şimdi çocuğun yok. Oh ne güzel. Tabiki kendine zaman ayırabilirsin. Bense öyle mi. Çocukla uğraş dur" derse...

Yine evli ve bir çocuklu birine, evli ve iki çocuklu bir kadın: Ohoo senin bir taneymiş çocuk. Bende iki tane var. Birde beni düşünsene. Hangisine yeteyim, hangisine koşayım. Ona mı buna mı eşe mi kendime mi işe güce mi... Peh nerde senin gibi rahat olmak. Derse....

BU NESİL NASIL SEVSİN EVLİLİĞİ... Kendi derdinizi anlatmak ayrı bir şey, derdi olanla kendinizi kıyaslamak apayrı şey.

Şu kıyaslamaları bırakın da herkesin yoğunluğunun kendisine has ağır olduğunu kabul edin. Bekar bir kızın evli ve çocuklu birine nazaranla daha fazla yoğunluğu ve sorumluluğu olabilir. Bunu kimse bilemez. Yoğunluğu olmasa bile evliliği, çocuklu hayatı görmediği için ona içinde yaşadığı hal ağır gelebilir. Dersler bunaltmış olabilir. Sınava hazırlanmaktansa evinde iş güç, yemek yapmak bile daha sevimli gelebilir.

Siz böyle söylediğinizde kimsenin derdi azalmıyor. Tam tersi size karşı soğukluk yaşanmaya başlanıyor. Veya böyle dediğiniz zaman sizin yoğunluğunuz son bulmuş olmuyor.

Kimse kimseyle kıyas edilemez. Elbette zorlanabilir, bunaldığın anların olabilir. Lakin evli olan da olmayan da, çocuğu olan da olmayan da bu bunaltıyı yaşayabilir. Belkide ciddi anlamda psikolojik sıkıntısı olabilir kendinle kıyaslayıp derdini hafifletmediğin kişinin...

Zamanında istemedin mi evlenmek yuva kurmak, bir evlada sahip olmak... Bak nasip olmuş yuvan var Elhamdulillah. Kıyas yapmakla neden bu nimetleri sündürüyorsun. Onun bahçesi var tabiki şöyle olur. Onun evi var, bak onun geçim sıkıntısı yok tabiki rahat büyütür çocukları. Hıh şuna bak şuna.

Para bol tabi. Okutur çocukları lüks okullarda vb. Söylemler yerine anımıza bakalım. Bulunduğumuz, bize nasip olan yaşantımızı nasıl verimli geçirebilir, nasıl daha iyi yetiştirebilirim çocukları diye düşünelim. Bizden iyilere değil, kötülerin haline bakıp şükredelim. İnsanların derdine dert eklemek yerine gönüllerini rahatlatalım.

Dersiyle bunalmış bir gencimize "Başka dert mi kalmadı" demek yerine rahatlaması için çözümler üretelim. Daha yaşamadıkları bir hayatla kıyaslayıp boş yere soğutmayalım. Zamanı geldiğinde onlarda yaşayacak. Bir zamanlar biz de çocuk, genç olmadık mı? Sınavlardan geçmedik mi? Onların da bitecek.

Eskiden ne kadar rahattım demelerin kimseye faydası yok. An bu andır. Zaman şimdi, saat şuan. Hareket vakti. Geçmişe imrenmenin değil geleceğe odaklanmanın zamanı. Neslimizi düşünme vakti. Derdi olana derttaş olma vakti...

Zira bize ve insanlığa lazım olan tek şey bu.