{ Unicode }
လွမ်းတယ်။
ပျင်းတယ်။
ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီး။
ဘာလုပ်နေရမလဲ????
ဘာလုပ်နေလောက်လဲ။
ဖုန်းလည်းမဆက်သေးဘူး။
ငါ့ကိုမေ့သွားပြီလား???
ငါ့ကိုသတိမရတော့ဘူးထင်တယ်။
ငါမပါဘဲပျော်နေပြီထင်ပါရဲ့။
ငါမရှိလည်းနေတတ်နေပြီပေါ့။
ငါ့ကိုမေ့ရက်တယ် မင်းမို့.......
ငါထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ငါ့ကိုမေ့သွားတာသေချာတယ်။အဲ့လိုမှန်းသိမင်းကိုမသွားအောင်အတင်းဆွဲထားရမှာ။
"ဒေါင်!!"
"ဒင်!!"
"တွမ်!!'
"တွီ!!"
ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှဲ၊ရုပ်သေကြီးနဲ့မျက်နှာကျက်ကိုစိုက်ကြည့်၊ဂစ်တာကြီးပိုက်ပြီးကြိုးမညှိဘဲ တစ်ချက်ချင်းတဒေါင်ဒေါင်တီးနေလေသည်။
"ဘာလုပ်နေလောက်လဲ......."
"ဒေါင်!!"
"ငါ့ကိုမေ့နိုင်သွားပြီပေါ့လေ....."
"ဒွမ်!!"
စကားတစ်ခွန်းကိုရေရွတ်ပြီးတိုင်း အသံဆိုးတွေထုတ်လွှတ်တဲ့ဂစ်တာကြီးကိုတစ်ချက်တီးပါသည်။
"အဲ့တာဘာဖြစ်နေတာလဲကိုယ်တော်"
အခန်း၀မှာခါးထောက်မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ်က၀မ်ရိပေါ်ကိုလှမ်းမေးတဲ့မားမားကိုလည်းပြန်မဖြေနိုင်တော့ပါပေ။သူငယ်ဂျင်းလေးကိုလွမ်းလို့ လွမ်းဖျားလွမ်းနာကျနေသည်။
"ဒီဘက်လှည့်စမ်း ၀မ်ရိပေါ်..နေမကောင်းဘူးလား"
၀မ်မားမားကိုကျောပေးပြီးကွေးကွေးလေးအိပ်ဖို့ကြံတော့ မားမားကအတင်းဆွဲလှည့်ပြီးနဖူးတွေလည်ပင်းတွေကိုလာစမ်းတယ်။
"ကိုယ်လည်းမပူပါဘူး..ဘာဖြစ်နေတာလဲ..လင်ပူမိနေတဲ့ရုပ်နဲ့"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး...အိပ်ချင်လို့ မားမားထွက်သွားပါလား"
"မထွက်သွားဘူးဆိုရင်ရောနင်ကငါ့ကိုဘာလုပ်မှာမို့လို့လဲ"
YOU ARE READING
My Youth Is Yours
FanfictionYizhan "ေဝအိေဖာ္နဲ႔ေဂ်ာင္းဂ်န္႔ဟာတူနယ္ဂ်င္းေတြပါ။ တိေန့ေသာအထာရန္ဂ်စ္ဂ်။ ေဝအိေဖာ္ကႏွထန္းနဲ႔ခ် ေဂ်ာင္ေဂ်ာင္းဂ်န္႔ယဲ့မက္နာ၀ယ္ ခ်ေတြးကြက္ေတြကကြယ္ ဘယ္ကရတလဲဆိုရင္ေတာ့...ေဝအိေဖာ္မြမြလုပ္လို႔ေပါ့...ခ္ခ္.." "ဝေအိဖော်နဲ့ဂျောင်းဂျန့်ဟာတူနယ်ဂျင်းတွေပါ။ တိနေ့သေ...
