Elif, aşkın üzerindeki gücünden korkuyordu. İnsanın gözünü kör eder derler ya, işte tam olarak bunu yaşıyor, kendini tanıyamıyordu. Yürüdüğü yolda aldığı yaraları sarmayı dahi başaramamışken Efe Kozan karşısına çıktığında, kaçmaktan başka çaresi olmadığını biliyordu. Ama Efe, kararlıydı. Elif'in tüm bahanelerini yok etmek, attığı tüm adımların kendisine çıktığından emin olmak için canla başla uğraşacaktı. Duygularına yenik düşen Elif arzularının esiri olduğunda, kendine bir yalanı sık sık söylemeye devam etti. Bunun adına aşk değildi. Kontrol daima kendi elindeydi.