𝘽𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙊𝙛 𝘿𝙚𝙨𝙩𝙞𝙣𝙮[Completed] {Z,U}

Part 41

(Unicode)

မူးေနာက္ေနေသာ ေခါင္းႏွင့္အတူ
မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ဝိုးတဝါးပံုရိပ္
တို႔ကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္။
ေဘးဘီကို ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ရင္း
မရင္​းႏွီး​ေသာ အခန္​းအျပင္​ကို​
ေတြ႔ၿပီး ႐ုတ္​တရက္​​ေၾကာင္​​ေတြ
သြားသည္​။ ေခါင္းကို နည္းနည္း
အလုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ
​ေနာက္​ဆံုးမွတ္​မိ​ေသာအခ်ိန္​သည္​
taxi ​ေပၚတြင္​ျဖစ္​သည္။
အဲ့အခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အိပ္​ခ်င္​လာ
သလိုျဖစ္​ကာ မ်က္​လံုးခနမွိတ္​လိုက္​ခ်ိန္​ျဖစ္​သည္​။
ဒါဆို အခုက ဘယ္​ေ​ရာက္​ေ​နတာလဲ
ေပၚလာေသာ အ​ေတြးႏွင္​့အတူ
လူကထိတ္​လန္​႔သြားသည္​။
ဗိုက္​က​ေလးကိုထိၾကည္​့ၿပီးမွ ပံုမွန္​
အတိုင္​းျဖစ္​​ေန​ေသး၍ သက္​ျပင္​းခ်မိ
သည္​။ တစ္​​ေယာက္​တည္​းမဟုတ္​ဘဲ
က​ေလး​ေလးပါ႐ွိသည္​ဟု ​ေတြးမိ​ေသာ
အခါရင္​ထဲ​ေႏြး​ေထြးသြားသည္​။
ဖုန္​းကို႐ွာၾကည္​့​ေတာ့ မ​ေတြ႔​ေတာ့​ေခ်။
လက္​မွနာရီကို ၾကၫ္​့မိ​ေတာ့ ​ည​ေန​
ေလးနာရီပင္​ခြဲၿပီ။ ဒီခ်ိန္​ဆို ကိုကိုလာ​
ေခၚခ်ိန္​​ေရာက္​ၿပီပဲ။

"ခ်ပ္''

အခန္းတံခါးပြင့္သြားေတာ့ အလန္႔တ
ၾကားႏွင့္ ဗိုက္ကို ထိန္းကာ
ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ အခုအခ်ိန္မွာ
ကိုယ္တိုင္ထက္ ကေလးေလး
အနၱရာယ္ကင္းဖို႔သာ ဆုေတာင္း
ေနမိသည္။
အခန္းထဲ ဝင္လာသည္က ဝဝဖိုင့္
ဖိုင့္ႏွင့္ အသက္
ေလးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီး
တစ္ဦး။ လက္ထဲတြင္ စားစရာမ်ား
ထည့္ထားသည္ ဟု ယူဆရေသာ
ဗန္းတစ္ဗန္းကိုင္ထားလ်က္။

"ႏိုးလာၿပီ ထင္ၿပီးဝင္လာတာ၊
တကယ္လည္း ႏိုးေနၿပီပဲ၊
ဒါေလးေတြ စားၿပီး အားျဖည့္လိုက္
ပါဦး''

ကုတင္ေဘးမွ စားပြဲခံုေပၚ ဗန္း
တင္ေပးၿပီးသည္အထိ ထိုအမ်ိဳး
သမီးကို မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္
ေနမိသည္။ သူ႔ရဲ႕အျပဴအမူက
႐ိုင္းမွန္းသိေပမဲ့ ခုလိုအေျခအေန
မွာ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြလည္း နား
မလည္ႏိုင္ေတာ့။ အေရးႀကီးတာ
က ဒီေနရာကေန အနၱရာယ္ကင္း
ကင္းနဲ႔ ထြက္သြားႏိုင္ဖို႔ပဲ။

"အဆိပ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊
စားဖို႔ရပါတယ္၊ အန္တီအရင္
စားျပရမလား''