Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 37

{Mesa}

I hurriedly tie up my hair. Removing the excess strand away from the sticky sweat sticking on my neck. Gusto kong makalimot. Not just the kiss.

Galit ako sa kanya at kinamumuian ko ang sarili sa pagtugon. I let myself be deluded to his kiss.

A poisonous kiss that we shared in the midnight sun. A forbidden one that I must forget, yet I enjoy reminiscing that brief memory. Parang sirang plakang nagpaulit ulit sa isipan ko.

Natuptop ko yata ang bibig ko ng magpumiglas ang damit na iiipit mula sa kamay ko, dahilan para lumipad pati ang mata ko papunta sa imaheng humagip dito.

My eyebrows snatch up as he holds a grip of it. Dumapo ang mga mata ko sa katawan niya. Bumabakat ang mapipintog na pandesal sa higpit ng damit sa katawan. Idagdag pa ang mumunting pawis na mamasa masa sa malawak niyang dibdib. 

I shrugged not letting myself build any temptation. 

Nanatiling nakatayo sa kasalungat na harapan, nagkunwari akong hangin lang siya. Kahit nakatagilid sa pwesto niya ramdam ko ang ipinupukaw niyang malalalim na titig.

At alam na alam ko kung bakit. Hindi ko yon binigyan ng pansin at ipinagpatuloy ang pagsasampay.

Kahit na naiilang ako sa presensiya niya. Lumapit siya sa pwesto ko di alintana ang sikat ng araw. Isang linya ng tali na lamang ang humaharang para hindi kami magdikit.

I hung the remaining pieces.

Kung itanong man niya ang nangyari kagabi. Well... wala siyang mahihita sa akin. Kung umasa siya, or let's just assume if he was, then I'm not at fault for that.

Nevertheless, it was just a kiss. He initiates and I kiss back in return. What's the big deal? Hindi ba't ganun naman talaga yun. Give and take lang. 

Kaya hindi ko maintindihan kung anong ipinuputok ng buchi niya. Parang hindi pa siya nasanay. 

Acting so innocent and romantic? He should be thankful.

I bitterly pursed my lips. 

Kaya binilisan ko ang pagkilos ng makaiwas sa presensiya niya. His frame towered over me, nagtaas naman ako ng tingin.

"Padaan," it was not a favor

He heaves a sigh and crankily stares at me.

"Talk to me then," pagsusumao niya na ikinairita ko.

Ang init na nga tapos dadagdag pa siya. Umirap ako at pinamewangan siya. I scratch a bit of my temple before boring my eyes through him.

"Ano namang sasabihin ko?"

"You know what I mean Cisca... you're avoiding me again."

Tumango ako sapagkat totoo naman. I have no reason to lie about it.

"Yes," I bit my lips at umiwas ng tingin. 

Yumakap ang sinag ng araw sa aking balat kasabay ng mga telang sumasayaw sa aming paligid. I played with the grass like a child who knows nothing in this cruel world.

"I'm avoiding you." dagdag ko.

He irritatedly cocked his head.

"Can we just... stop this? This arrangement. Di ba pwedeng bumalik na lang tayo sa dati.  Let's not make this hard for the both of us." 

I click my tongue in irritation. Bago siya pinatulan.

"Your unbelievable," i spat "Ni wala kang karapatan para sabihin yan dahil ikaw ang nagpapahirap sa akin para pakisamahan ka." nangagagalaiti kong suway