Chapter 42

1.6K 28 7
                                    

{Reach}

I thought the dinner will be a disaster. I guess I was wrong after all. I think badly of his own idea.

Then he saves me. Sa lahat ng pagkakataon hindi niya ako pinabayaan. Kahit pa ang sama ko para kalimutan ang kaarawan niya. And that I was thankful for. Thankful for him... as he was my savior.

Sa huli ay wala silang nagawa. Nag utos lang ito para ipa ayos na ang lahat. Hinatid nila kami hanggang bukana.

Gusto ko namang suntukin si Axel dahil sa ginawa niyang pag iwan sakin sandali. Para idahilang kukunin ang sasakyan. 

Although he can just ask someone to do it. Halata namang gusto niya lang akong makipag usap at magkamabutihan na sa magulang.

Hinimas ko ang braso ko at inayos ang tayo. Nakaantabay din sila tulad ko kay Axel. Tahimik at walang gustong umimik. Umihip ang malakas na hangin dahilan para mas lalo akong kabahan.

Pero hindi nila natiis at sila na mismo ang bumasag sa katahimikan. They turn over me. Kaya bahagya akong napaatras tila maamong tupa. 

Di tulad ng muli naming pagkikita kung saan ako pa ang may ganang humingi ng pabor sa kanila.

I hated this selfish emotion I brought. And bragging about it makes me more furious. Hindi ko alam kung panong closure ang kailangan kong gawin ng mawala na 'to.

Cause first of all I admit that closure is not what I need. I want to stay by their side. Grow with them... take care of them and love them much more, but then again it was one of my fantasies I'd dream of after my agreement with Axel ends.

"Good thing you came." 

I chew my bottom lip and nod.

Marami akong gustong sabihin at isumbong sa kanila na parang batang nagsusumao. Pero pinigilan ko ang sarili ko. Dahil walang wala sa oras.

"Nice having you back," 

I exaggeratedly swallow holding back my tears.

"Kung may pagkukulang man kami sana ay mabawi namin yun." I shook my head in trying to compose myself. "We hope you came back not because we told you so... you came back cause you're happy with it." I felt their sincerity behind those words.

Nakokonsensiya ako ng sobra sa kanila. All they want was best for me. At ang pag isipan sila ng masama ang siyang kinasusuklaman ko. The truth will be revelead that I came because of money. Lalo akong nasusuka sa sarili.

"No," I shrugged and swallow hard.

Pinapanood ang kawalan. "Wala kayong pagkukulang. And yes I'm happy" I muttered half-heartedly before I even crack my voice.

Masaya akong may pagkakataon akong makaharap at makausap sila. At may lungkot kasi mas lalo akong nahihirapang bitawan sila.

Sari saring alaala ang bumalik sa isipan ko kaya mas lalong uminit ang loob ng mata ko. I play with my shoe to divert my eyes.

Maigi na lang at hindi nila halata yun dahil nakatingin lang din sila sa kawalan. Axel make it on time kaya mabilis ang kilos kong lumapit sa kanya at hindi tumingin pabalik.

I tapped my foot in reminiscing that scenario last night. Inayos ko na lang ang pagdidilig ng mga halaman para maalis ang isipin.

Napunta lang muli ang mga mata ko ng mapansing may nakatingin sa gawi ko. And there he was standing with his fitted v neck and checkered blue pajama. 

I grind my teeth at how his disheveled hair brought electrical feeling. That I supposedly need to barricade.

It was his birthday tapos tinulugan ko lang siya matapos umiyak sa braso niya. All I did is put a pile of problems on his shoulder instead of giving him a peaceful heart and mind.

Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon