Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 23

{Numb}

Tinanghali na ako ng magising. Agad ko siyang pinakiramdaman sa tabi ko. Bigo ko namang naramdaman ang presensiya niya. 

I slowly shook my head for my tears will return back to it's place. Marahil ay nauna na siguro sa trabaho. It's been a week already. 

Awan ko pero nitong mga nakaraan masyadong na occupied ni Axel ang isip ko dahil sa mga ikinikilos niya. I hardly smile and my temperament became gloomy.

Kaya kahit nasasapanganib na ay hindi ko magawang mangamba. Parang mas natatakot akong lumalayo ang loob niya. 

May ginawa ba akong mali? O may nasabi ba ako na hindi kanais nais sa kanya? I should be the one giving him cold treatment not the other way around. 

Yumukos ang kamao ko ng maalala ang mga masasakit na salitang naibubulaslas niya. Nitong nagdaan pagkatapos nung gabing naglasing siya. Doon nagsimula ang ikinikilos niya. 

Naging mailap na siya. Ni hindi ko siya naabutan mag almusal dahil maagap siyang umaalis. Kung sa gabi naman ay madaling araw na siya kung umuuwi. Parang lagi na lang siyang umiiwas.

I remember how badly I wanna fucking punch him directly in the face. At least i have a valid reason for that. Hindi katulad niya na nakakabwisit. 

He's been a jerk lately kaya maski ako ay umiinit din ang dugo sa mga nakakasalamuha. Kahit hindi naman dapat.

"Axel sandali, sasabay ako!" nagmamadali kong pang sigaw 

Mabilis akong kumilos para makasabay sa pag alis niya. These stupid fucking heels won't cooperate. 

Maagap na nga akong gumising kahit puyat pa ako, dahil hinintay ko siyang umuwi kagabi or you can say madaling araw. Awan ko na lang kung nakakatulog pa siya sa lagay na yun.

I didn't even bother to put on any makeup. Eh sa nagmamadali siya.  At dahil sa pagtakbo kaya aksidenteng lumagapak ang pang-upo ko sa sahig malapit sa pinto.

"Fucking dipshit!" napamura kong daing habang hinihilot hilot ang likod. 

Hinanap siya ng mata ko para tulungan ako. Nang malipat ang tingin niya sa akin habang nakakunot noo at takip bibig. 

Pinanlakihan ko siya ng mata para malaman kung anong gagawin. Wala balak tulungan ako. Imbes na lapitan ako ay ibinaba niya lang ang salamin ng kotse niya. 

He look pissed "May kasabay ako, use your car or commute if you prefer." malamig pa sa umaga niyang sambit habang nakalukot ang mukha. 

Hindi na inabalang ako'y tulungan. Maagap naman akong tumayo. 

"Sandali lang..." pilit ko pa, kaya lang masakit na talaga.

"I'll leave first, I'm already late for 10 minutes." dagdag niya pa na inip na inip sa nakikita. 

I bit my lips to stop my thoughtd. Mas masakit pa yata ang sinabi niya kaysa sa pagkakadulas ko. Umalis nga siya ng mag isa.

Hindi ko mapigilang makaramdam ng awa sa sarili. Ayaw ko mang aminin pero may nagbago sa kanya.

Iniisip ko na lang na busy siya sa trabaho niya. I try to ask him. Baka may nakaligtaan na naman ako. O kung may gusot kami na dapat ayusin.