Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 48

{Tell}

I almost rolled my eyes on how people react. Obviously barking accusation on me. Inayos ko ang postura ng muntikan niya kong mahablot but she ended up in the floor.

People whisper rumors and words started to circulate in their mouth. Gusto ko na lang kainin ng lupa sa sobrang kahihiyan. Bukas na bukas o mayamaya lang pihadong panunuodin ko na naman ang sarili sa telebisyon sa eksena ngayon.

She was glaring at me by the way she stood up. Halatang handa ng manumbat.

"Look what you've done," mangiyak ngiyak niyang anas at nakita ko ang sugat sa tuhod niya.

The humiliation reflect on me. Creating a bias in our situation. 

I bit my lips and start to calm my nerves. I guess my reputation was still fresh in their mind. And I can't do anything about it. But to shut my mouth and remove myself for another embarrassment.

At the back of my mind, I wonder if i needed to step back now. Then it'll be too late. Dalang dala na akong mapagbintangan at maakusahan sa bagay na hindi naman talaga.

Is it wrong to defend myself? Was i going to be blame again? Ako na naman ba?

Why was it feel so wrong on so many levels... mali bang gustuhin ko namang lumaban. Bakit parang laging ayaw pumabor sakin ng lahat. Am I not deserving of my opinion? One sided na lang palagi at kung sinong nasaktan physically siya ang kakampihan. Siya ang tama agad.

How about the person who's been hurt emotionally. The pain they've cause na kahit ilang beses pa siya matumba ay hinding hindi nun matutumbasan ang mga bagay na naperwisyo niya.

Lumibot ang mata ko sa tao sa paligid. These people know nothing about me. But their eyes are naming me on their own basis.

Umiling ako at hindi na nakayanang makapag timpi. Lumapit ako sa kanya with my eyes stabbing her. May nagbalak lumapit pero ng mamukhaan kung sino ako ay hindi natuloy.

I crossed my arm. Even the manager of the restaurant was there trying to clean up the mess by removing the phones down. Halatang nagdadalwang isip kung lalapitan ba ako o hahayaan. Scared out of the privilege I can do. 

I smirk, never did I take advantage of my status. Na kahit ako hindi ko ginamit para lang sa sariling kapakanan.

I puckered my lowerlip. Sinamaan siya ng tingin. I saw her pretending to be hurt. Halatang arte lang. Napuntang lahat ng galit sa ulo ko. 

Sa lahat ng pagpapanggap niya ito pa ang aking paniniwalaan. Pang ilang beses ko ng nasaksihan ang sakit na dinadala niya. 

She's still a bitch and one hell of a liar!

"Stop making yourself a victim. Kaya tumigil ka na sa kakalburuto Sa'kin at Sa'min ng asawa ko.  Baka matuluyan ka, bumabalik pa naman ang karma, " 

I mocked as I emphasize every word. Just for her pea size brain to process.

Kita ko ang pagtaas baba ng dibdib niya sa namumuong galit. Namumula na ang mata niya sa badyang pag iyak.

"Your husband doesn't want you anymore! Pinakikisamahan ka lang niya out of your company!" 

I smiled widely. 

"Sure believe whatever you prefer, kung san mapapanatag ang loob mo." nagkibit balikat ako sa panghihimok sa kanya.

Di na ako makangiti sa perwisyong dulot ng pakikipag away. Gusto ko siya supalpalin ng lahat pero di ko ginawa at ang simpleng pag iwas ay ayos na. Pero sadya talagang hirap siyang umintindi.