Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 12

{Bitin}

"Matagal pa ba tayo?" atat na sabi ko. 

Habang malikot na kumukutingting ng gamit niya sa sasakyan. Amoy lavender ang buong sasakyan niya. Itim na leather ang cover ng bawat upuan.  Mukhang bagong palit. Napabaling lang ako ng tingin sa kanya ng bigla siyang magtanong.

"You hungry?" he asked while stealing a glance at me. Pinalobo ko naman ang aking pisngi sa sobrang pagkabored. Hinihiling na sana ay mapabilis ang pagrating namin.

"Of course, alas dos na kaya lagpas tanghalian na. Tapos di pa ako nag aalmusal." 

Kumukulo na kasi yung tiyan ko. Napahilot tuloy ako sa tummy.

"You didn't?" seryosos niyang tanong na pasulyap sulyap na sa'kin

Tango lang ang naibigay ko sapagkat puno ng hangin ang aking bibig. Pinagtatap ko na lang ang aking kuko sa salamin ng kanyang kotse at mahinang humuni. 

"Let's just eat in a restaurant nearby." suhestiyon niya. 

I tried my best not to whine about it anymore. Siyempre ayoko masira date namin. Pero bukod kasi sa gutom na kami parehas. 

Gusto kong magpahinga na muna kami kasi siyempre alam kong wala pa yang magandang tulog. Not because of what happened between us. What I meant is instead of sleeping he finish my supposedly work kaya naaawa ako. Kinda guilty it is.

"Malapit na ba tayo?" pag uulit ko sa tanong.

Kasi kung malapit naman na edi maghihintay ako. Parang sa kanya, kahit mahirap abutin... maghihintay ako. I shrugged at my own drama in mind.

"Yes, but we can buy food in a drive-thru?" 

I nodded. Mas magandang ideya nga yun. 

Ibinalik na lamang niya sa daan ang tingin. Ng makaorder at makadaan ay ibinigay niya sa'kin ang supot. Kahit pa yung babaeng nag abot nung pagkain ay iba ang tingin sa kanya ay hinayaan ko na lang. Sa sobrang gutom di na pumaosk pa sa isip ko yun. 

Napapapalakpak tuloy ako ng ngiti. Sobrang gutom na talaga kasi ako. And eating before flirting ang tawag dito.

"Salamat!" anang ko ng mabuksan ang lalagyan ng pagkain. 

Inayos ko muna ang paglalagay kasi baka madumihan ang sasakyan niya. Nahiya naman ako. Magana ako sa naging biyahe. Habang ngumunguya ay napansin ko namang nahihirapan siya. 

Kumunot ang nuo ko sa ginagawa niya. Ako ang nahihirapan sa ginagawa niya.  Lumpait ako ng matulungan siya. Ng iwas aksidente na rin.

"Just drive susubuan na lang kita." 

Pag piprisinta ko at saka kumuha ng karampot.

"Thanks" pahabol niya

Binuka naman niya ang kanyang bibig at saka ko siya sinubuan. Pinapanood niya ang ginagawa ko, pero tuloy pa rin ako sa pag alalay sa kanya. Even though his stares are making me uncomfortable and intimidated.

Kahit naman kumakain din ako ba't parang mas masarap yung sa kanya. Kanina pa ako nakatingin sa mapupula niyang labi na naghihiwalay- dikit sa tuwing ngumunguya. 

Napapakagat labi tuloy ako. Mapula rin naman yung akin ngalang mas mapula at mas mukhang malambot yung kanya. Buti na lang talaga di na ako nag yoyosi.

It's been hard for me to change that habit. Pero nakaraos din naman. I somehow manage to divert my attention to things that far more important. Let's take these guy beside me as an example.  

Buti na lang pala nadala kung yung notes ko para sa kasunod na hakbang. Sayang kasi yung opportunity kung hindi ko siya malalandi. Napahagikhik tuloy ako. Sakto namang nandito na kami sa may car park.