Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 45

{Ruled}

Kanina pa 'ko pabalik balik sa lugar na maari niyang puntahan. Hindi ko pa rin siya mahagilap. 

I have no clue kung anong uunahin. My mind is clouded over self-pity. Lagi na lang ganun. Nakakasawa na iniiyak ko na lang ang lahat ng sama ng loob.

NBI already takes care of my case. Kahit pa ako nga ang nasa video. No one should be documented and harassed like that. Wala akong mahinuhang may pakana nun at hindi ko na rin naman mapagtuunan ng punuin ng pangamba ang dibdib ko.

Isa lang ang naiisip kong maaring nakakaalam kung asan siya. Hindi man sigurado. I'll grab any possibility.

Mumbling a curse. I almost crash someone's car kundi lang ako nakapreno agad. Kanina pa maraming bumubusina sa bigla-bigla kong pagtigil. 

Habang tumatagal mas nahihirapan akong hanapin siya. Padilim na rin ng padilim. Lalong sumasakit ang ulo ko sa sobrang pag aalala.

He's not answering my calls. Neither anyone's call. Nung nagbago ako ng sim tinawagan ko yung number niya. Sumagot pero walang umiimik. Only his breathing. Sa tuwing babangit ako ng salita pinapatay niya naman agad.

Hindi ako mapakali at mas lalong naging determinado akong hanapin siya. Bahala na kung galit siya o hindi. Gusto ko lang makita siya. Gusto ko lang makasigurado. 

Kung kamuhian man niya ako. Then i'll take it. Tatanggapin ko lahat ng ipaparatang niya. Masakit man tatanggapin ko. Besides I have no one else to blame.

I pull over infront of the bar. Bagong renovate lang kaya nalito ako nung una. Binaba ko muna ang telepono pagkatapos magtipa ng huling mensahe sa kanya.

Ako:

Call me, please.

I purse my lips. Haharangan pa lang ako ng bouncer ng makilala ako nito.

Di na 'ko nagpaligoy ligoy at dumiretso na sa loob para usisain kung nasaan ang pinsan niya. My eyes assess the place keenly.

The universe must have a  grudge on me. I slip my hand through my hair in frustration. Kumpulan ang mga tao sa gitna at mukhang punuan sila ngayon.

"Fuck!" i hissed ng makapasok ako sa siksikan na tao. 

Nagitgit pa ako patabi kaya hindi ko rin siya nahanap.

Susuko na sana ako ng may kumalabit sakin. Galit kong hinarap kung sino mang gumawa nun. At balak ng bugahan ng sama ng loob.

"Si Fort?" arching his brow. 

Umawang ang labi ko sa bigla. He perfectly guesses. Di ko alam kung pano niya ko na mukhaan at pano ko siya pakikisamahan. He didn't mind my gaze so he stares back at me. Kinikilatis mabuti ang mugto kong mata.

Umiwas ako kasi mukhang alam niya ang nangyayari.

I rolled my eyes. 'Of course who wouldn't?'

Pero hindi ko nalimutan ang pagkakamaling nagawa ko. And i felt obligue to explain.

"Ronin-" aalpas pa lang ang dahilan ko ng di na niya ako hinintay makatapos bago ituro ang lalaking ipinunta ko.

Ibinaba ko ang mask na suot suot. Ronin earns Fort's attention. His eyes squinted for clarity. He put his drink down and eyes roaming among the place. 

Tumayo na  siya para lumapit sa pwesto namin.

Balik ang atensiyon ko kay Ronin ng magsalita siya sa mababang boses. Kahit maingay sa lugar ay nagawa kong maintindihan.