Billionaire's Rebound Wife ( Arrange Marriage Series # 1) COMPLETED

Chapter 10

WARNING: [R18] Viewer discretion is advised. Read at your own risk. It contains strong language and mature contents. Kailangan ng striktong patnubay ng sumusubaybay huwag lang bibigay ang kinakailangan.

{Hilot}

"Seriously!" I jumped out of my seat as I shout out of anger. 

Umiiwas ang lahat ng tingin bagay pinasasadahan ko sila. How can they not see these coming?

"Sinong naka isip ng ideyang yun?"

I feel the burning heat inside of me. I want to rant about everything. At eto nanaman ang ayaw ko sa sarili ko when I am angry. As I said before I am a kinda war freak. 

Pabagsak kong inilapag ang dalawa kong palad sa mahabang lamesa. They are surprised by my sudden outburst. Well, they should be. Hindi na nila inisip ang magiging consequence. They should have asked me before making a decision.

Huminga muna ako ng malalim bago nag salita.

"But there's no time for complaining." at mas huminahon ang boses ko pagkaraan.

"Let's start kung saan nag simula. We'll be taking overtime and as for those na hindi talaga pwede it's fine as long as matapos niyo ang ipapagawa ko." 

Ipinarating ko sa secretary ko na ipamigay lahat ng kakailanganin. They started to work immediately as I say.

Nakipag usap pa ako dun sa mga taong pinaka kailangan ng atensiyon. Pagkatapos ay nakipagsabayan na ako sa kanila. Hindi rin halos matanggal ang mata ko sa monitor ng laptop. Dahil sa laki ng damages sa company. 

Maraming nag rereklamo about our product and I can't afford to lose all the money. But right now... I shrugged and frustratedly brush my hair. Pababa ng pababa ang lahat ng ratings ng dahil sa pesteng traydor na empleyado namin. It's a newly hired employee at maayos ang naging trabaho nito sa una. Sa una ha!

Tapos ang hindi ko maintindihan ay bakit dito napunta yung bagong ilulunch namin. Our ideas that we bulid lahat mauuwi sa wala. 

Dahil na ibenta nito ang aming DAPAT ay sa amin. Pinapatraced ko na sadyang masyado daw marami sa piracy account ang dumali. It's hard to retrieved. Nakaalis na rin ito ng ibang bansa. Huli na bago ko pa malaman.

The only thing we can do is to stop the spreading. I can't think of the money anymore. Our reputation will be ruined as time pass. Uminit na lamang ang pwet ko ay hindi pa rin ako tumitigil sa pag tipa para lang ma solusyunan ang problema.

I sip some water para naman ma dehydrate ako. Tumingin ako sa relong nasa palapulsuhan ko at napakunot noo ng makitang gabi na pala. Nagtagal pa ako ng ilang oras bago tingnan ang lahat ng mga kasama. 

They are also wasted. Halata ang pagod sa kanilang mukha. Bumalik ako sa silid at umupo pa balik sa aking pwesto. May tinawagan ako bago bumalik ulit sa pagtatrabaho. 

Nakakapagod ng sobra pero hindi ito naging alintana kaya hanggang sa may pumasok na sa office.

"Ma'am Estefania, andiyan na daw po yung ipina deliver ninyo." pagkatok ng aking sekretarya. 

Binalingan ko naman siya atsaka ibinalik din sa ginagawa.

Isinarado ko na ang aking laptop at saka tumayo. Sumunod lang siya ng dumaan ako. Wala pa akong lakas para makipag usap kaya hindi ko ito binigyan ng sagot.

Pinaikli ko ang aking mensahe bago kami kumain. I order food para sakanila. Dahil pare parehas lang kaming pagod at gutom. Madilim na rin kasi ng matapos kami. They all say their gratitude. And I just responded in a short nod.