When a Billionaire Meets His Candyrella (MBBC#3)✅

Chapter 18. Refused

"I will probably make you a new one, Candy," si Steph sa akin.

I am standing in awe while looking at myself in front of this giant mirror.

Who could have thought that I had grown into a swan? A beautiful swan and not the chubby one.

Dang, it!

Halos pigil hininga ako nang isinara ni Steph ang zipper sa likod ko, sa hinaharap ko kasi napako ang paningin ko, at nag-aalangan ako sa suot ko.

"Steph, 'di ba masyadong bulgar naman 'tong boobs ko? Itago mo naman ng konti," ngiwi ko sa kanya at napatitig na tuloy siya.

"Hmm, no, it's not. It's actually a normal cup size, Candy. Medyo lumaki lang siya sa paningin mo dahil sa magic push up bra," kindat niya.

"See? You look fabulous!" she smiled and winked at me.

I nodded and indeed I do look pretty fabulous. Hindi ko na tuloy alam kung alin dito ang pipiliiin ko. Pangatlong sukat ko na kasi ito ng damit at may pinagpipilian ako.

"Uhm, by the way Steph. Ikaw na lang kaya ang magiging partner ni Kuya Miguel. Honestly I have to attend an event too from the school. E, hindi ko alam kung makakahabol ako kay Kuya e. Hindi ko pa sinabi sa kanya," titig ko sa kanya sabay ayos na din ng sarili ko sa harap ng salamin.

"Hmm, I will see. Hindi niya ako inimbeta e, baka magtataka iyon at ako ang nagpakita," she smile while fixing the side of my dress.

"Sasabihin ko rin mamaya. Nakaloloka, I am left with no choice at him. I already told him that I have to attend Kuya Miguel's company party. E, hindi man lang nakinig sa akin ang pangit!" inis na tugon ko habang inaayos ang buhok ko.

"Who is he? Your suitor?"

"No, he's not. He's the son of Madam De Briones, si Conrad Ciro Mondragon. The new owner of the school," ngiwi ko at pinaikot ko na ang mga mata ko. Nahinto siya sa ginagawa at nag-angat nang tingin sa akin.

"Oh, I remember that name? Siya ba iyon? Iyong noon?"

Her eyes glimmer like she's surprised and I just nodded.

Noon kasi si Steph lang ang napagsasabihan ko sa mga bagay-bagay. Kuya Miguel and her are best of friend. Although, there's a two years age gap between the two of them ay hindi naging sagabal ito. I don't know how their friendship starts. Hindi ko alam, pero ang alam ko pareho rin sila ng paaralan na pinapasukan noon.

"Do you still remember him?" my brows lifted, and my mouth twisted while looking into her eyes.

"Oo, naman," bahagyang tawa niya.

"Grabe kaya ang iyak mo noon, noong naabutan kita sa kusina."

Oo, grabe ang iyak ko noon at hindi ko na napigilan. I was even slicing an union pretending that the smell stung me. Epektibo nga naman dahil napaiyak ako dahil sa paghiwa ng sibuyas! E, scrambled eggs lang naman ang niluluto ko at dinagdagan ko lang ng sangkatutak na sibuyas para maitago ko ang inis sa damdamin ko.

Ang baliw nga ako noon sa kanya at ang damin kong luha!

"Yeah, I was so damn tanga you know!" Irap ko. At natawa na agad siya.

"So, ano ang plano mo? Are you going to let him suffer this time? Lalaban ka na ba? Paparusahan mo na ba?" sa nanghahamon na ngiti niya at namaywang pa siyang nakatitig sa akin.

"Oh, I did not even think of that, Steph. I don't know... hindi ko na siya gusto at alam mo iyan. Ang kinaiinisan ko lang ay nakikita ko siya sa bawat araw sa paaralan at parang bumabalik ang puot at galit ko sa kanya. Ang sarap sakalin ng leeg niya!"