When a Billionaire Meets His Candyrella (MBBC#3)✅

Chapter 30. Bracelet

"Alam mo, Stella, maganda ka. Why don't you change your fashion? I hope I did not offend you," ngiti ko.

"Oh no, Candy. Marami nang nagsasabi sa akin niyan," tipid na ngiti niya.

"But I don't know myself and I'm not yet ready, Candy. Sa bahay lang siguro ako nakakahinga ng mabuti at nagiging ako sa sarili ko," lapag niya sa baso ko.

"Ilang taon ka na ba rito sa trabaho mo kay Norman?"

"A year and a half. Nagpapasalamat nga ako dahil kinuha niya ako bilang personal assistant niya. Walang nagtatagal sa kanya. Ako lang 'ata. At ayaw na ayaw rin niya sa medyo bulgar manamit. Alam mo na." Ngiwi niya at naupo na sa tabi ko.

"Pero hindi ka naman pinagbabawalan ano?"

"Oh no, hindi. Mabait siya. He's very precise in everything when to comes to work. He want everything in all plain work, neat and simple. Masyadong tutok sa trabaho at wala ng pakialam sa mundo ang boss ko," lakas na tawa niya at nakitawa na ako.

Natahimik kami nang makita na papalapit na silang dalawa. Tumayo na si Stella at inihanda ang upuan ni Norman. Naupo naman agad si Conrad sa tabi ko, at siya pa mismo ang naglagay ng table napkin sa hita ko.

"Gutom ka na ba?" Haplos niya sa tagiliran ko.

"Okay, lang. I was having fun talking to Stella."

Ngumiti ako kay Stella na ngayon ay nakatayo lang din sa gilid. I looked at Norman and he's busy reading something until the food awas being served. Si Stella pa mismo ang naghanda ng para kay Norman at pati na rin ang inomin niya.

Ang hirap siguro ng trabaho niya, dahil parang 24/7 sa paningin ko. Naging personal maid na 'ata siya ni Norman.

I looked at the food and it's all yummy.

Abala na ang mga kamay ni Conrad sa pagkuha ng para sa kanya. Kukuha na sana ako nang para sa akin nang biglang kinuha niya ang plato ko at ipinagpalit sa plato niya na may laman na.

"Here, babe. Eat well," he sweetly smiles.

"Salamat," tipid na ngiti ko.

In fairness, alam niya kung ano ang gusto ko at hindi ko gusto sa pagkain. Tinitigan ko ulit si Norman na tahimik at pormal na habang inaayos ang sarili. Nakatayo pa rin si Stella sa gilid na kasama ang isang waiter sa gilid. I smiled at her. I thought she will join us but not. Dahil sa tingin ko ay hanggang dito ay trabaho pa rin ang ginagawa niya. Hanggang sa nahinto si Norman at nilingon siya. Hindi pa naman siya nagsimulang kumain.

"Join us, Miss Galvantes," si Norman sa kanya.

"Yes, sir."

She smiled at me and moved her chair a little away from Norman. There's a two feet distance between the two of them. I swallowed hard with my food and tried to clear my throat.

"Here, babe," sabay bigay ni Conrad sa inumin ko at tinangap ko agad ito.

"Try, this too," sabay lagay niya ng lobster sa plato ko. Nalinis na niya ito.

"Salamat."

Nagkwentuhan ang dalawa at tahimik lang din ako na nagmamasid kay Stella.

After we finished our meal Normal showed us his basement where he kept most of his collectible items. Sila ni Conrad lang 'ata ang nagkakaintindihan pagdating sa mga bagay na ganito. Tango nang tango lang ako.

Iniwan ko na muna sila at umakyat na ako sa itaas sa pinaktuktok na kung saan natanaw ko ang isang private helicopter sa roof top sa kabila. Tinanaw ko ang kabuuan ng dagat. Ang ganda pa ng pagtakim-silim ng araw. Until I felt someone behind me.

"Hi, are you tired?" Yakap niya sa likurang bahagi ko at hinayaan ko na siya.

"No, not yet. Just love watching the sunset. Kaya umakyat ako rito sa pinaktuktok."

Mas umayos na ako at humawak nang husto sa riles. Pakiramdam ko kasi bibigay na naman ang mga tuhod ko sa ginawa niyang pagyakap ngayon.

"What else is left to do after the finals? Magbabakasyon ka pa rin ba sa Baguio?"

"I don't know... Hindi ko alam."

"If so, can we go overseas for a plan? Can we?"

"H-ha?"

Kumunot ang noo kong nakatitig sa kanya.

Ano na naman ba ang plano ng mukong na 'to? Hindi porket mag-jowa kami ngayon ay sasama na ako sa kanya! Kaloka!

Napangiti na siya at napailing na din. He knows that I am not comfortable with his idea. I looked away and just stare at the sunset.

"Candy..." malambing na boses niya.

"Hmm?" I answer while looking at the sunset.

"You are beautiful..." dampi ng halik niya sa balikat ko. Ramdam ko pa ang gapang ng init nito sa katawan ko. His hugged tightened and I shut my eyes.

Huwag marupok, Candy! Isip ko.

"Bolero... kung mataba siguro ako ngayon gaya noong high school hindi mo ako magugustuhan, Conrad. You're only attracted with me because of my physical appearance has changed," I chuckled and shook my head.

He sighed deeply and just rested his chin more on my shoulder.

"You are beautiful as it is when we were at high school. I never even noticed your physical appearance before, Candy. Wala akong pakialam noon sa ano man ang hitsura ng katawan mo."

Bahagya akong natawa at napailig ulit.

Sinong niloloko mo, Conrad? Ang sarap sabihin nito sa kanya!

"I am so stupid in the past and I know that. Alam ko maraming beses mo nang sinabi sa akin noon ang laman ng damdamin mo... Noong una, aminin ko, hindi kita gusto. I find you funny," he chuckled on my shoulder.

"Ano?!" Sabay sapak ko sa mukha niya at mas natawa lang din siya. Pero hindi bumitaw sa pagkakayakap sa akin at mas diniin ang katawan niya sa likod ko.

Dang it! Ang init ah! Isip ko.

"Pero hindi mo ba alam na sa ganoong ayos mo ay nakuha mo na ang puso ko?" bulong niya sa tainga ko.

"Stop it!" Sabay siko ko sa tagiliran niya. Umalma agad siya, pero hindi pa rin bumitaw sa akin.

"Bitawan mo nga ako. Ang init na!"

Bahagya na siyang natawa at mas sinandal ang mukha niya sa balikat ko. Hinayaan ko na at mas tinitigan na ang paglubog ng araw. Konti na lang din at magdidilim na ang langit. He went quiet and we were quiet, until I felt his hand slowly caressing both of my hands.

Ramdam ko ang init ng palad niya sa palad ko. Napalunok na ako at bumuntonghininga. Sa totoo lang nagkakagulo na ang loob ko ngayon. Hindi ko na maipaliwanag ang puso ko. Masarap na mainit at sobra ang kaba nito. Pwede na 'ata akong malunod ngayon, pero iba ang sinasabi ng utak ko. Nanaig ang plano ko.

"Ti amo, Candy..."

I've swallowed hard when I heard it. Hindi ako sumagot at pilit na pinigilan ang paghinga ko ngayon. Napakurap pa ako nang makailang beses. Hanggang sa maramdaman ko ang malamig na bagay sa kamay ko. . . bracelet ito.

Maingat niyang isinuot sa akin ito at napatitig na ako sa kanya ng husto ngayon. Natunaw ang puso ko sa kontentong ngiti niya sa mukha habang sinusuot sa akin ito.

.

C.M. LOUDEN