"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33. BÖLÜM "HER ŞEY BİTTİ"
"Geliyor." Dedi dişlerini sıkarak. Gözlerim hızla Yiğit'i bulduğunda bir şeyler anlamaya çalışıyor gibiydi. Bir süre sonra neler olduğunu anlamış olacak ki elini yüzüne bastırıp gözlerini ovaladı. O sırada Okan mutfağa dönmüştü. Sena hepimize tek tek bakarak konuştu.
"Bebek geliyor." Dedi ve büyük bir çığlık attı. Telaşla ayağa kalktım. Okan elindekileri yere atıp koşarak yanımıza gelirken Sena çığlık çığlığa bağırmaya devam etti.
"Aşkım sakin ol." Diyen Okan'ın omzuna Sena bir tane vurdu.
"NE SAKİNİ BE! CANIM YANIYOR!" Dedi ve büyük bir çığlık daha attı. Okan'ın gözleri beni buldu.
"Lütfen yardım edin! Bir şeyler yapmamız lazım! Onlara zarar gelmesin yalvarırım yardım edin!" Öylece durup baktım ona. Ne diyeceğimi bilemedim. Nasıl yardım edebilirdik ki? Yiğit'e döndüm ve buradaki herkesin aksine fazlasıyla sakin olduğunu gördüm.
"Yiğit bir şeyler yapmamız lazım." Gözleri beni buldu. Tam cevap verecekken Sena'nın çığlığı araya girdi.
"Yollar kapalıydı hani? Hem zaten yollar kapalı olduğu için buradalar." Yiğit kaşlarını çattı.
"Ne yapayım o zaman ben mi doğurtayım?" Deyince göz devirdim.
"Çok komik." Derin bir nefes aldım.
"Ne yapayım kızım? Sen söyle o zaman Allah Allah! Sanki ben dedim bebeğe şimdi gel diye." Deyince ona da hak verdim. Sena'nın bağırmaktan sesi kısılmaya başlamışken yanlarına gittim.
"Hastaneye gidelim." Başını salladı, zaten başka bir seçeneğimiz yoktu. Doğumu bizim yaptıracak hâlimiz yok ya.
"Gel sevgilim." Deyip Okan Sena'yı kucağına aldı. Sena Okan'ın kucağında derin derin nefes alıp arada sırada bağırırken Yiğit mutfaktan çıktı. Okan onu takip ederken ben de peşlerinden gittim. Okan Sena'yla beraber evden çıkarken Yiğit montunu giyiyordu.
"Ben..." Daha ağzımı yeni açmışken Yiğit konuşma çabamı geri çevirdi.
"Sen gelmiyorsun, geç otur. Ben birkaç saate gelirim." Deyince kaşlarımı çattım.
