"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. BÖLÜM "KAÇIŞ"
Bazı anlarda cesaret göstermemiz gerekir hayatta. Cesaret gösterelim ki yaşayalım diye düşünürüz. Bazı anlarda da gösterdiğimiz cesaret bazen aptallıktan ve deli cesaretinden başka hiçbir şey olmaz. Ben de sanırım tam da şu an o ikinci durumun içindeyim ve yaklaşık birkaç saniye önce tetiğe basarak gösterdiğim şey deli cesaretinden başka hiçbir şey değildi.
Ben resmen Yiğit'in kalbine doğrulttuğum o silahın tetiğinebasmıştım. O andan sonra da hâlâ olduğum yerde, olduğum şekilde duruyordum ve neler olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu.
Çünkü sessizlik vardı, koca bir sessizlik. Göz yaşlarım sessiz sessiz akarken korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Az önceki cesaretimi bir kez daha kullanıp gözlerimi araladım ve Yiğit'i gördüm. Hiçbir şey olmamıştı ona, sapasağlam karşımda duruyordu ve gözlerimin içine bakıyordu.
Bakışlarımız birkaç saniyeliğine kesişti. Yiğit eğilip yere attığım silahı aldı ve doğruldu. Gözleri beni bulduğunda bir ona bir kalbinin üzerine bir de silaha bakıp fısıltı gibi çıkan sesimle konuştum.
"Boş muydu?" Sesimin şaşkın çıkmasına engel olamadım. Yiğit'in gözleri öfkeyle yanıyor ve bu zaten var olan korkumu biraz daha arttırıyordu.
"Benim silahım hiçbir zaman boş olmaz." Dedi ve silahın üzerimdeki minik noktayı gösterdi.
"Bak buna emniyet kiliti derler. Bu açık olduğu zaman bu silah ateş etmez." Şaşkınca öylece kalırken açık olan kiliti kapattı.
"Ama böyle kapalı olursa..." Dedi ve bir anda silahı kaldırdı. Bana sıkacak zannedip korkuyla birkaç adım gitmeme neden olurken silahı hızla başka bir yöne çevirdi ve tetiğe bastı.
Küçücük evin içinde yankılanan silah sesi ellerimi kulaklarıma bastırmama ve yüzümü buruşturmama neden olurken eş zamanlı olarak da korkuyla büyük bir çığlık attım.
Bu çığlığın ardından oda yeniden sessizliğe bürünürken korkuyla dilim tutulmuş gibi kaldım ve başımı hafifce arkaya çevirip duvara saplanan mermiye baktım.
