"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Sol alt köşedeki yıldızı parlatarak bana destek olabilirsiniz.♡
Buraya da kalp ve yıldızlarımızı alabilirim. Ben de sizin için bırakıyorum.⭐♡
Şimdi sırtınızı arkaya yaslayıp kulaklığınızı takıp bu bölüm için seçtiğim şarkıyı açıp bölümü okumaya başlayabilirsiniz.♡
Keyifli okumalar diliyorum. 🍒 Bölüm sonunda görüşmek üzere.🦋
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
59. BÖLÜM "HESAPLAŞMALAR"
Aynadaki aksime dikkatle baktım, saatlerdir bu odadayım ve hazırlanıyorum ama hâlâ sanki daha bir şeyler yapmam gerekiyormuş gibi hissediyorum.
"Elif çok güzel oldun." Başımı çevirdim, yatağımın kenarında oturan Ebru'ya baktım.
"Gerçekten mi?" Diye sordum, bundan emin olmam gerekiyordu.
"Gerçekten." Dedi, ayağa kalktı, yanıma geldi. "Ama biraz sakin olsan çok iyi olacak. Aşırı heyecanlısın ve çok belli ediyorsun." Diye ekledi, ona hak verdim ama bu heyacanımı bastırmam mümkün değildi. Bu basit bir şey değildi ne de olsa. Aslında heyacandan çok içimde korku var, bir şey olacak da olay çıkacak, bu gece mahvolacak diye aklım çıkıyor.
"Sen resmen titriyorsun, şu ellerine bak." Dedi ve titreyen ellerimi tuttu, gözlerim elime gittiğinde gerçekten titrediğini gördüm. Bu kadarı da normal değildi, birazdan heyecandan ve korkudan bayılmasam bari.
"Sakin ol, gel bir otur şöyle." Deyip sonunda beni aynanın karşısından uzaklaştırdı, yatağın kenarına oturttu. "Bu çok sıradan bir olay, bu kadar gergin olmana gerek yok. Her gün gördüğün insanlar gelecekler, en fazla birkaç saat oturacak ve gidecekler." Tam olarak ben de böyle düşünüyordum ama sonuçta gelecek olan kişi Yiğit'ti. Hem de hiç istemeyerek geliyordu. Mecbur olduğu için, beni üzmemek için kabul etmişti ve eğer ben Yiğit'i çok azıcık da olsa tanıyorsam Yiğit istemediği bir şeyi yaparken çok öfkeli olur, barut fıçısına dönerdi.
"Gelecek olan kişi Yiğit ama. Ayrıca istemeyerek geliyor, bu durumdan fazla rahatsız. Babam ona çok öfkeli, annem zaten hiç sevmedi. Ya yetmezmiş gibi bir de çağırmışız gibi kalkmış amcam gelmiş. O adamın benim için söyledikleri hâlâ aklımda, neyse ki Yiğit bilmiyor. Bilseydi eğer içeriye girer girmez hiçbir şeyi umursamaz kafasını geçirirdi yüzüne." Deyip sıkıntıyla ofladım, ben bu gecenin altından nasıl kalkacağım? Bu gecenin bir sonu olacak mı? Olacaksa nasıl bir son olacak? Umarım karakolda bitmez gece.
"Bilmiyor ama sonuçta, baban adam aniden gelince kovamadı evden. Yani onun da bir suçu yok, amcan da baban varken yanlış bir şey yapacak değil herhalde. Ben bu gecenin sorunsuz biteceğini düşünüyorum. Sen de biraz böyle düşün ve rahatla lütfen." Dedi ama demesi kolaydı, ne yaparsam yapayım rahatlayamıyorum. İçim bir türlü rahat etmiyor, etmeyecek gibi de duruyor.
