"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Ekranın sol alt köşesinde bulunan yıldızı aydınlatarak okumaya geçerseniz çok sevineceğim.❥
Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Siz de yıldız ve kalplerinizi bırakabilirsiniz.♡
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28. BÖLÜM "YANGIN"
Bazı hatalar vardır hatadır ama değildir de. Tuhaf geliyor değil mi? Hem hatadır hem de değildir. Hata olduğunu biliyor ve buna rağmen yaptığın şey doğru geliyorsa işte o zaman kendine sorman gereken tek bir soru vardır; yaptığımı şey kime göre, neye göre hata? İşte bu sorunun cevabını verdiğin an o hata hayatının en büyük doğrularından biri olur. Tıpkı şu an Yiğit beni öperken hissettiğim doğruluk gibi. Hataydı ama doğruydu da. Benim doğrumdu.
Yiğit bir saniye bile dudaklarımdan ayrılmazkennefesimin kesildi. Buna rağmen hiçbir utanma duygusu hissetmeden ve yaptığım şeyi doğru olduğunu düşünürek onu öpmeye devam ettim.
Nefes almakta güçlük çekerken dudaklarımdan ayrıldı. Karanlıkta bile fark edebildiğim yeşil gözleri gözlerimi bulurken hiçbir şey diyemedim sadece derin bir nefes aldım. Heyecanla inip kalkan göğsüm onun göğsüne değerken gözleri dudaklarıma kaydı. Yeniden öpecek diye beklerken başını boynuma gömdü. Bu yaptığı daha fazla heyecanlanmama neden olurken dudaklarını boynumda hissettim.
Boynumdaki minik yaranın üzerini öpüyordu. Bu yüzümde büyük bir gülümseme oluşmasına neden olurken geri çekildi. Yüzüme dokunduğu eli hareket ederken parmakları dudaklarımı buldu. Baş parmağıyla dudağımın üzerini yavaş yavaş okşarkenölecekmişim gibi hissettim. Nefes alamıyordun, kalp atışım hızlanmıştı, vücudumdaki tüm kan çekilmiş gibi hissediyorum.
"Eğer..." Deyip sustu, sesi yine yorgun çıkmıştı. Gözleri giderek küçülüyordu ve nefes alıp verdikçe ağır alkol kokusu burnuma geliyordu. "Birini sevecek olsaydım." Diyerek iç çekti ve ekledi. "Bu muhtemelen sen olurdun." Karşısında yine öylece kalırken tek bir kelime bile edemedim.
"Ben." Yine sustu. Konuşurken hâlâ dili dolanıyordu ve sürekli yutkunup duruyordu. "Kimseyi sevemem, seni hiç sevemem." Baş parmağı hâlâ dudaklarımın üzerindeydi. Sanki konuşsam her an susturacakmış gibi hissedip hiçbir şey diyemedim ama gözlerimin dolmasına da engel olamadım.
"Sevmem!" Diye ekledi. "Çünkü seversem öldürürüm." Söylediği şey kaşlarımı çatmama neden olurken eğildi ve sanki bir sır veriyormuş gibi kulağıma fısıldadı. "Hayatını sikerim." Küfür etmiş olmasından dolayı yüzümü buruşturdum, geri çekildi ve devam etti.
