"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. BÖLÜM "NEFRET"
Taksinin içinde acı içinde kıvranmaya devam ediyordum. Sırtımdan akan kanın artık kalçama ulaşmış olduğunu hissediyordum. Bunun farkında olan taksici de sürekli dikiz aynasından bana bakıyor, beni kontrol ediyordu. Ben bunu düşünürken bunu bir kez daha yaptı, ben de dikiz aynasından ona baktığımdan bu sefer göz göze geldik, konuştu.
"Hanımefendi bakın gerçekten iyi görünmüyorsunuz. Lütfen karakolu falan bırakıp hastaneye gidelim." Gözlerimi sımsıkı kapattım, acımı bastırmak için elimi yumruk yaptım.
"Karakola." Dedim, kendimden emin bir şekilde. Canım çok fazla acıyordu ama bunu düşünmemeye çalışarak geriye yaslandım ve gözlerimi kapattım.
Tabii ki de şu an hastanede olmam en doğrusuydu ama olmaz. Bu durumda hastaneye gidemem. Zaten karakola gittiğimde bu hâlde ifademi almadan hemen beni bir hastaneye götüreceklerdi. Bunu çok iyi biliyorum ama sonuçta tek olmayacağım ve polisler götürecek. Yanımda polisler olduğu sürece Yiğit değil beni yeniden evine götürmek bir kilometre yakınıma bile yaklaşamaz.
Sağ omzum beni fazlasıyla zorlamaya başlarken kendimi bayılacakmış gibi kötü hissediyorum. Sanırım vurulduğumda bile canım bu kadar çok yanmamıştıama şu an yanıyordu.
Normalde parmağıma iğne batsa saatlerce canı yanan ben, vuruldum. Yetmiyormuş gibi bir de hastaneden kaçtım ve şu an yaralı bir şekilde, aynı zamanda dikişleri açılmış bir şekilde, bir taksinin içinde omzumdakinden daha büyük bir beladan kaçmaya çalışıyorum.
"Hanımefendi?" Taksicinin sesiyle gözlerimi araladım. Adam dikiz aynasındam endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Sanırım baygın olup olmadığımı kontrol etmeye çalışıyordu.
"İyiyim ben devam edin lütfen." Sesimi ben bile zor duydum. Taksici gözlerini yola çevirdi ve arabayı daha hızlı sürdü. O sırada sağ omzumdan sırtıma doğru sıcak bir sıvının aktığını hissettim. Sanırım dikişlerim tamamen açılmıştı ve şu an sırtımda büyük bir yara vardı.
