"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
44. BÖLÜM "SALDIRI"
Gözlerim Başak ve Işıl'ın arasında gidip gelirken ikisinden birinin olumlu ya da olumsuz herhangi bir tepki vermelerini bekledim ama ikisi de durup sadece baktılar bana.
"Hey! Duymadınız mı söylediğim şeyi? Takip edelim diyorum." Başak gözlerini benden çekip Işıl'a baktı, Işıl da aynı şekilde Başak'a dönünce kaşlarımı çattım. Bu fikri verip teklifi yapan zaten onlar olmamış mıydı? Niye sanki şu an benden duymuş gibi davranıyorlar?
"İyi misiniz?" Diye sordum, artık bir tepki vermeleri için. İkisinin gözleri aynı anda beni bulduğunda bu hâllerine şaşırmadım değil. Yiğit'ten korkup vaz mı geçtiler acaba diye düşünürken Başak sonunda bir şeyler söyleyebildi.
"Ben birazdan Yiğit'le beraber evden çıkarım, bahçede onu oyalarım. Siz de bahçe kapısından gizlice çıkın benim arabaya binin." O çoktan planı kurmuştu bile ama bunun anlattığı kadar kolay olacağını hiç zannetmiyorum.
"Biz niye kapıdan çıkmıyoruz?" Işıl sorabileceği en saçma soruyu sordu. Böyle bir şeyin cevabını nasıl bilmiyor olabilir anlayamadım.
"Gerçekten bunu soruyor musun Işıl? Hayırdır n'oldu aldığın ağrı kesiciler yan etki falan mı yapıyor sende?" Başak'ın tepkisi beni güldürürken Işıl dudaklarını büzdü, Başak devam etti.
"Hep beraber çıkarsak, Yiğit'ten sonra bile çıksak, bahçedekiler hemen haber uçurur amcana." Işıl'ın yüzündeki masum ifade yerini sinsi bir gülüşe bırakırken sarılı ayağına rağmen hepimizden önce ayağa kalktı.
"Amcama benim lavaboda olduğumu söylersiniz. Ben şimdiden gidip gizlice bineyim arabaya. Yoksa bu ayakla size yetişmem mümkün bile değil. Ben daha şu kapıdan çıkmadan amcam sana cevap vermeyip arabasına biner gider." Başak'a bakarak konuştu, hak verdim. Yiğit bu sonuçta. Onunla oturup iki kelime düzgün konuşamıyorsun ki dakikalarca konuşarak oyalayasın.
"Doğru, hadi sen önden çık, arabanın kapıları kilitli değil zaten." Deyip Başak bana döndü.
"Biz de Yiğit'le şu kapıdan çıkar çıkmaz sen de hemen bahçe kapısından çık." Başımı salladım ama aklıma küçük bir detay takıldığı için sordum.
