"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥ bölüm sonunda görüşmek üzere 🦋
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
49. BÖLÜM "KAYBETME KORKUSU"
Elimden geldiği kadar şirince gülümseyip masum masum baktım babama. Gözleri beni bulunca gülümsemem büyüdü. Bakışlarını hızla çekti üzerimden. İkna olur gibiydi.
"Koskaca kız oldum baba, ne diyeceğim babam izin vermiyor mu?" Diye sordum bilerek mutsuz çıkardığım sesimle. Bakışları yeniden beni buldu.
"Hem yalan da söylemedim, açıkça Yiğit'le olacağım diyorum sana. Artık yalan yok zaten söz veriyorum." Gözlerini kıstı, mutfağa doğru baktı, annemi kontrol eder gibiydi. Bakışları yeniden beni bulduğunda gülümsemeye devam ettim.
"Gece eve geleceksin ama! Geç kalmak yok!" Dediği an kocaman gülümsedim, başımı salladım.
"Geleceğim!" Dedim sanırım Yiğit'i de bu konuda ikna etmem gerekiyordu. "Zaten gelmeyip de ne yapacağım?" Diye ekledim, Yiğit'i ikna etmem zor olacak gibiydi eve gelmek için ama başka şansım yok.
"İyi tamam git o zaman nereye gitmek istiyorsan." Ayağa kalktım, babama doğru giderken kendi kendine söylediği şeyi duydum. "Bakalım bu da daha öncekiler gibi mi olacak?" Deyince gülmemek için kendimi zor tuttum, adam haklıydı. Ne zaman gece evden çıksam başıma illa bir şeyler geliyor eve dönmüyordum ama bu sefer ona verdiğim sözü tutacağım. Yani umarım tutacağım.
Babamın yanına gittim, eğilip yanağından öptüm, güldü, geri çekildim. "Teşekkür ederim." Deyip koşarak odama doğru gittim, artık annemi de o hallederdi.
Odaya girince saate baktım hâlâ öğlen 3'tü. Yiğit'in evinden ayrılırken bana akşam 7 gibi geleceğini söylemişti. Yani yeterince vaktim vardı hazırlanmak için. Hatta daha çok erkendi ama şimdiden kıyafetimiseçsem iyi olacak. Son anda kararsızlıklar yaşamak istemiyorum.
Dolabımın karşısına geçtim, elim kıyafetlerin arasında gezindi. Hangisini giysem diye kara kara düşünmeye, kıyafetleri tek tek incelemeye başladım. Bir süre sonra elbiselerden birinin askısını kavradım, aynanın karşısına geçip üzerime tuttum. Fakat beğenmeyip yerine astım, bir başka elbiseyi aldım, üzerime tuttum. Bunu da sevmeyip yerine bıraktım. Bu şekilde denediğim birkaç elbisenin sonucunda bordoya yakın kırmızı, saten, uzun, derin yırtmaçlı, göğüs dekoltesi olan bir elbiseye karar kıldım.
