"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22. BÖLÜM "ÖFKE"
Bazen hayatta elimizde olmadan birçok şey yaşarız. Yaşarız ve yaşadıklarımız bizi hiç bilmediğimiz, tahmin edemeyeceğimiz bir noktaya getirir. O nokta öyle bir yerdir ki bazen geri dönüşü yoktur, olamaz. Tıpkı benim Yiğit'iöptüğüm anın geri dönüşü olmadığı gibi. Tıpkı Yiğit'in şu an beni öpüyor oluşunun geri dönüşü olmayacağı gibi ve bazen geri dönüşü olmayan o anlar yaşanırken hiçbir şey yapamayız. Tıpkı şimdi olduğu gibi.
Dudaklarımın üzerinde Yiğit'in dudakları dururken ne onu itebildim ne de başka bir şey yapabildim. Sadece öylece durdum.
Yiğit belimdeki elini daha da sıklaştırıp beni biraz daha kendine çekti ve sabit duran dudaklarını aralayıp daha sert bir şekilde öptü.
Yine hiçbir şey yapmadım.
Bana doğru bir adım atıp sırtımı duvara yasladı ve kendini bana bastırıp öpmeye devam etti. Bir eli yüzümdeyken diğer elini yavaşça belimden çekti ve elimi tuttu. Eli bileğimden yavaş yavaş omzuma doğru çıkarken dudaklarımdan bir saniye bile olsun ayrılmadı.
Beynim işlevini yitirmiş gibi hiçbir şey yapamadım. Donup kalmak dedikleri şey tam olarak bu olsa gerek.
Titreyen ellerimi yavaşça kaldırıp kollarından tutundum. Bedenini bana yaslamamış ve şu an ondan tutunmuyor olsaydım çoktan yere düşmüş olurdum. Çünkü ayaklarım artık beni taşıyacak güce sahip değildi.
Yiğit dudaklarımdan ayrıldı. Buna rağmen nefes almadım, alamadım. Nefesim kesilmiş gibi hissediyorum. Dudaklarımdan ayrılmış olmasına rağmen geri çekilmedi. Gözleri gözlerimi bulurken utançtan ölmek istedim.
Yiğit iç çekti. Bu sigara kokusunu daha net hissetmeme neden oldu ama çok tuhaf bir şekilde bu bile rahatsız etmedi.
"Şimdi..." Deyip sustu. Yutkundum ve boğazımda oluşan yumrudan kurtuldum ama buna rağmen hiçbir şey söylemedim, sessizliğe sığındım.
