"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.♡
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Bu bölüme yapacağınız yorumları da sabırsızlıkla bekliyorum. Bol bol yapmayı ihmal etmeyin :)
Medyadaki şarkıyı açıp arkanıza yaslanarak okumaya başlayabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
77. BÖLÜM "VAZGEÇMEK"
Son bir kez aynadaki aksime bakıp iyi göründüğüme kanaat getirdim. Kolumu kaldırıp kolumdaki saate baktım ve 10 olduğunu gördüm, dudaklarım yana kıvrıldı. Bir an için dün geceyi hatırladığımda çok daha mutlu oldum. Şu anki durumdan sıyrılıp bu mutluluğu yaşarken düşündüğüm tek şey onun benim için bir şeyler yapmış olmasıydı. Bu küçücük detay bile beni bu denli mutlu ederken kendi kendime gülümsemeye devam ediyordum. Ta ki vaktin geçtiğini ve biraz daha çıkmazsam Yiğit'e yakalanacağımıhatırlayana kadar.
"Çıkmam lazım." dedim, sessiz adımlarla kapıya yürüdüm ve olabildiğince sessizce açtım kapıyı. Aynı sessizlikle odadan çıkıp yatağa baktım. Yiğit yüz üstü bir şekilde uzanmış, bayağı derin bir uykudaydı. Bu da benim işime geliyordu. Çünkü bugün pazartesiydi ve benim bu evden ona yakalanmadan çıkmam lazımdı. Çıktıktan sonra gerisi çok kolaydı.
İçimden kendime bunu başarabileceğimi söyleyip sessiz adımlarla dolaba doğru yürüdüm, hemen yanında duran çizmelerimi aldım ve bir kez daha Yiğit'e baktım. Hâlâ uykuda olduğundan emin olup ayak parmak uçlarımda yürüyerek kapıya ulaştım.
Kapının yanındayken derin bir nefes aldım, kolunu tuttum ve sessizce indirdim. Açılan kapıyla dudaklarım yana kıvrıldı, kendime doğru çekip araladım. O aralıktan kaçmayı düşünürken hiç beklemediğim bir şey oldu ve uygulanan ters bir kuvvetle çıkmak üzere olduğum kapı kapandı. Eş zamanlı olarak hızla arkamı döndüm, Yiğit'in sert vücuduna çarptım. Bu da bir adım geri gitmeme neden oldu, bu kez de sırtım kapıya çarptı. O sırada Yiğit de bana doğru bir adım attı, aramızdaki mesafeyi sıfıra indirdi. Başımı usulca kaldırdım, yeşillerine baktım ve gözlerinde muzip bir ifade gördüm. Dudaklarımı birbirine bastırıp gergince ve bir o kadar da yalandan gülümsedim.
"Günaydın." dedim aynı zamanda da sanki hiçbir şey olmamış gibi ve tek kaşının kalkmasına neden oldum.
"Bir yere mi gidiyorsun?" diye sordu, afallamış gibi davrandım.
