"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16. BÖLÜM "CEZA"
Bulunduğum bahçeye bir kez daha baktım ve sıkıntıyla ofladım. Tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanıdır atasözünü şu an iliklerime kadar yaşıyordum resmen. Bu yüzden kendime olan sinirim de artmıştı. Sıkıntılı bir iç çekişin ardındanYiğit'e çevirdim bakışlarımı. Gözleri öfkeyle yanıyordu. Korktuğum için bu ana kadar tek bir kelime bile edemedim ama neden eve girmediğimizi, neden hâlâ bahçede durduğumuzu sormak da istiyordum.
Arabada beni yakaladıktan sonra iyi bir cezayı hak ettin demiş sonra da beni yeniden eve getirmişti ve o andan beri bahçede duruyorduk. Geldiğimizden beri de ağzını bıçak açmamıştı. Hiç de konuşmaya niyeti yok gibiydi.
"Şey..." Dedim ve sustum. Bu tek kelimemle anında bakışları beni bulurken o kadar öfkeli bir şekilde baktı ki ayaklarım istemsiz bir şekilde yine birkaç adım geri gitti, ondan uzaklaştım.
"Neden burada böyle duruyoruz?" Bana doğru bir adım attı. Bu benim de geri gitmeme neden olurken bahçedeki adamlara baktım ve hepsinin gözünün üzerimizde olduğunu gördüm.
"Çünkü..." Dedi ve yine bir adım daha attı.
"Seninle işimiz var." Yutkundum. Kaçacak bir yerim olmadığı için bu sefer geri gitmedim ve gözlerinin içine bakmaya devam ettim.
"Ne işimiz var?" Dedim tek bir nefeste. Duyacağım cevap beni korkutuyor, ellerimin bile titremesine neden oluyordu. Yiğit birkaç adım daha attı ve aramızdaki mesafeyi biraz daha kapattı.
"Aslında işimiz değil işin var. Çok önemli bir işin var." Deyince daha da çok merak ettim.
"Neymiş o?" Yiğit bir adım daha attı. Aramızdaki mesafe artık kapanmıştı.
"Orman havası çok soğuk, geceleri daha da soğuk oluyor."
"Yani?" Ellerini cebine koydu ve alay dolu bir sesle konuştu.
