ELEMENT SAHİPLERİ

~35~

"Neden hâlâ uyanmıyor?"

"Sanırım düşerken kafasını yere çarptı."

"Yalnız dünyadan değil de cennetten düşmüş bir melek gibi."

"Belanı s*kmeden s*ktir git kardeşim!"

"Niye öyle diyorsun ya? Ne güzel kız işte. Eh, benim de giderim var hani."

"Abi, bu kız sana bakmaz ki."

"Bak hele şu bacaksız veletin söylediğine!"

"İkinizde kapayın çenenizi! Defolun gidin bahçeye!"

Duyduğum seslerle hafifçe yüzümü ekşittim. Uzaklaşan adım seslerini duyuyordum.

Uyanıp 'ne oluyoruz ulan?!' demek isterdim ama kendime gelemiyorum.

"Uyuyan güzel masalına fazla mı özendin sen?"

Bu sesi tanıyordum ama nereden? Aniden gelen öksürükle gözlerimi bile açamadan öksürmeye başladım. Başımın altında hissettiğim el ile doğruldum.

Gözlerimi araladım ama öksürüklerim şiddetlendi. Kan geliyordu. Kan kusuyordum! Üstümdeki beyaz elbisenin ön kısmı kırmızıya boyandı.

Acı.

Saf acı vardı ciğerlerimde ve kalbimde.

Ulan öldüm ama hâlâ acı çekiyorum.

"Tamam, sakin ol. Geçti bak."

Elimle dudaklarıma bulaşan kanı sildim. Gözlerimi birkaç defa kırpıştırdım. Beyaz bir yatakta oturuyordum. Geniş bir odadaydım. Ne olduğunu anlamak için etrafa bakarken bir elim kalbimin üstüne gitti.

Atmıyordu...

Gözlerim dehşetle açıldı. Öldüm mü ben şimdi?!

Kalbim vücuduma kan pompalamıyorken nasıl kan küstüm? Biri bana bunu açıklasın.

Üstümde de beyaz bir elbise vardı zaten. Kefen niyetine bunu giydirmişler herhalde. Gözlerim yorgunlukla tekrar kapandı. Sırtım tekrar yatakla buluşacakken arkamda ki kişi tuttu.

Bir dakika!

Arkamda?

Kim?

Gözlerimi açmak istesemde açamadım. Kulağıma gelen gülme sesiyle kaşlarım çatıldı.

"Araf'tan ölüler diyarına gitmek için can atıyorsun herhalde kızıl kafa."

Gözlerimi hafifçe araladım. Ölememiş miydim yani ben?

Ölmeyi bile beceremedim! Ah inanamıyorum. Ciddi mi bu?

Gözlerimi hastanede falan açsam neyse derdim de Araf ne be?

"Neyse uzan sen. Ben geliyorum şimdi küçük kahraman."

İsmi neydi ki bu herifin? Ayrıca ne kahramanı? İntihar eden kahraman mı olur be?

Yatağın çöken tarafı normale dönünce o adamın ayağa kalktığını anladım. Sonra da kapının açılıp kapanma sesi geldi.

Sağ elimi yavaşça sızlayan kalbime götürdük.

Kalbim hançerlendiğim için mi böyle yoksa sen acı çekiyorsun diye ben de mi acı çekiyorum?

Dünya:

Jimin'den...

Attığım her adımda yerde ayaklarımın yanık izi çıkıyordu. Alt kata inmek için merdivenleri ikişer üçer inerken önümde ki insanlar beni gördükleri an kaçacak delik arıyorlardı.