The CEO's Obsession

Chapter 71:letter

Kiara's POV

Nakamulatan ko ang puting kisame ng isang kwarto.My body felt so heavy and I can feel a throbbing pain in my forehead..Pinakiramdaman ko ang sarili at pilit na inalala ang nangyari sa akin.With a quick flash of memories,nangilid agad ang luha ko.

No!!My baby!!!

"Kia."

Nilingon ko si ate Hasna at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha..Tumulo na ang mga luha ko at sinapo ang aking tiyan.

"Okay lang ba ang baby ko ate?!"iyon agad ang unang namutawi sa aking labi.

All I need to hear right know is a confirmation about my baby being safe.Hindi ko alam ang gagawin kapag may nangyari sa baby ko.Hinding hindi ko alam.

Ramdam ang labis na kaba ay pinilit kong umupo kaya inalalayan ako ni ate bago pa man siya makasagot.

"Hinay-hinay lang kia..Ligtas ang baby mo,okay?pero kailangan mong magdahan dahan.Baka mapano na ang baby mo."paalala ni ate sa akin.

Hindi maipaliwanag ang naramdaman kong saya at takot sa binalita niya.Sa nangyari ay kahit na nakaligtas kami ng anak ko ay mas natakot ako.Paano pag malala pa doon ang mangyayari sa susunod?Paano pag napahamak na kami ng tuluyan?

Pinunasan ni ate Hasna ang mga luha ko at masuyo akong nginitian.Habang ako ay hinaplos-haplos ko ang aking tiyan.Naaawa at nasasaktan ako para sa anak ko.Hindi pa man siya nasisilang ay sobrang paghihirap na ang naranasan niya.Hindi ito ang gusto kong maranasan ng anak ko.

Bumukas ang pinto ng kwartong inuukupa ko at pumasok doon ang hindi ko kilalang may edad na ginoo.Nasa hitsura niya ang kakaibang dating at karangyaan lalo na ng mapatingin ako sa relong pambisig niya.Kahit hindi ko man kinamulatan ang karangyaan ay alam kong mamahalin iyon.Ngumiti siya sa akin nang mapansin ang paninitig ko sa kanya.Hindi ko tuloy inasahan ang sunod sunod na mga lalaking nakauniform na pumasok na may dalang mga pagkain.Sa kalituhan ay nilingon si ate na ngumiti lang din sa akin.

"Finally,I meet you now hija."turan niya na mas ikinalito ko.

Lumapit siya sa higaan ko at nanigas sa biglang paghalik niya sa aking ulo.Gulat siyang tiningnan na hindi ko inaasahang ikakatawa niya.

"I like you."sabi niya bago umupo sa paanan ko.Inalokan siya ni ate Hasna ng upuan pero inilingan niya lamang ito.

Hindi na ako nakatiis ay nagsalita na ako.

"Sino po kayo?"tanong ko.

Nangunot ang noo niya at dismayadong tumitig sa akin."Hindi ba ako nakwento ni Gino sa iyo?"tanong niya na agad kong inilingan dahil kahit kailanman ay walang ibang nabanggit si Gino sa akin na kakilala o kapamilya niya.Bumuntong hininga ang aking kaharap ay hinawakan ang aking kamay.Bago pa man makapagsalita ay bumukas ulit ang pinto ng kwarto ko at pumasok doon si Gino.Nang mapansin ang tingin ko ay awtomatiko siyang ngumiti kahit na alam kong may tinatago siyang emosyon sa akin.

Deretso siyang naglakad papalapit sa akin at hinagkan ako sa noo bago tumabi sa akin.

"She asked who I am,mi hijo.You didn't mention about me."may tampong sabi niya kay Gino.Napatanga ako at nagpalipat-lipat ng tingin sa dalawang lalaki sa harap ko na edad lang ang pinagkaiba.

"Abuelito...com'on!I was going to tell her about you but you know,things happened."Paliwanag ni Gino na sinamangutan lang ng kausap.

Nakilala ko agad ang tinawag niyang abuelito..Hindi man talagang ikwenento sa akin ni Gino ang tungkol sa kanya ay minsan ko na ring narinig silang mag-usap..And based from the way they talk,I can easily conclude how close they are.

"Oh my god!I am so sorry sir!!Kayo pala ang abuelito'ng minsang kausap ni Gino."paumanhin ko sa matanda at bahagya pang yumuko dahil kahihiyan.I feel so ashamed even if it was not my mistake to not recognize him.