The CEO's Obsession

CHAPTER 22:Sorry

Kiara's POV

Nanlalamig akong lumabas sa opisina niya.Maybe,I gotten too far.

You just insulted the man,kiara!!what would you expect?tss.stupid!!

Pero sino ba naman kasia ang matutuwa sa kanya?Yes,I get it.Alam kong gusto niyang tumulng kahit di ko naman hiningi and I should be thankful for that pero sa nangyari kanina ay parang aalipinin niya ako.
May parte man sa utak na nagsasabing hindi ganoon ang intensiyon niya ay mas malaki pa rin sa akin ang hindi sang-ayon doon.Given that he's rich and can do whatever he wants by spending money,I dont know what to think anymore.

Pero ang nakita kong galit sa mukha niya kanina ay di ko kayang baliwalain.Nakita ko na siyang mainis o magalit man pero iba ang galit noya kanina.And I know kasalanan ko yon.Gusto ko ngang kutusan ang sarili ko dahil sa inasal ko kanina.

It's really your fault kiara.You should take responsible of it and ask for forgiveness.Sa dami ba naman siguro ng empleyado niya ay bakit ikaw pa ang alililain.At isa pa,tama naman siya na dapat may kapalit din ang tulong niya.Kahit mayaman siya ay di ibig sabihing sasamantalahin na iyon and besides,ngayong araw lang naman ito kaya dapat ang hindi na ako umangal pa.

Napabuntong-hininga nlng ako at agad na napaangat ang tingin ko sa pares ng paa na nakita ko sa harap ko.

Nakita ko ang babaeng nakacorporate na tumawag ng 'sir' sa kanya kanina.

Bahagya siyang ngumiti sa akin kaya nginitian ko din siya.

"May maitutulong po ba ako, ma'am?"magalang na tanong niya

"W-wla."sagot ko at pekeng ngumiti sa kanya.

Tumango naman siya at iiniwan na niya sana akong nakatayo doon nang may pumasok bigla na tanong sa utak ko.

"Uhm...pwede bang magtanong kung saan ang kitchen niyo?"tanong ko at agad niya akong nilingon.

Nagtataka man ay iginiya niya ako papunta roon.Pagkapasok ko ay iniwan niya ako sa loob habang nakamasid at nagtataka naman akong  tiningnan.

Hilaw akong ngumiti sa kanila.

"Uhm..pinadala po ako ni Sir Gino para magluto po para sa kanya."bahagyang sabi ko para masagot ang alam kong tanong nila na di nila maisatinig.

"Ha?bakit naman hija?marami naman kaming tagaluto dito?"tanong ng tingin kong nakakatanda sa kanila.

Nangapa naman agad ako ng sasabihin.

"Ano po kasi...uhmm..gusto niya daw po ng japanese cuisine.Specialty ko po yon.Siya nga po pala,ako po si Kiara.May japanese restaurant po kami malapit lng dito."pakilala ko na lng para matigil na ang tanong niya kasi wla naa akong nasasagot pa sa kanila.

"Ahh..ikaw pala ang may-ari ng sikat na restaurant na yon?Minsan nalang kasi kung makapunta ako malapit doon.Alam mo naman na matanda na ako at may iniindang sakit sa katawan din.O siya,mag umpisa ka na't alas diyes na.Alas onse kadalasan kung kumain ng tanghalian si Gino."saad niya at nginitian ako.

Agad naman akong nag umpisa kahit na may iilang matang nakatingin sa akin.

Naghiwa,naghugas at naghalo ang ginawa ko.Hindi ko na nga namalayan na thirty minutes na akong nagluluto kong di ko lng narinig sa bagong pasok na kausap kong matanda kanina na alas diyes y media na at kailangan na nilang maghanda din para sa iba pang empleyado.

Napatingin naman siya sa akin at bahagyang ngumiti bago pumunta sa kinaroroonan ko.

"Hindi ko aakalaing kakain si Gino ng luto ng iba.Aba'y simula ng dumating yon dito ay luto ko lamang ang kinakain non."nakangiting kwento niya sa akin.