EINDELOOS

1: Nachtmerrie

'Fucking kluisje!' 

Ja hoi dat ben ik. Maecy en mijn achternaam wil je niet weten. Vandaag is weer zo'n dag dat alles misgaat. Mijn mongolische kluisje zit weer eens vast. Deze dingen komen van voor de oorlog, ik zweer het. 

Nog 3 keer sla ik op mijn kluisje, maar er gebeurd niks. Het universum is zoals altijd weer eens tegen mij. Als ik nu niet opschiet kom ik weer te laat. En mijn wiskunde docent houdt al niet veel van mij. Volgensmij haat hij gewoon mensen in het algemeen. 

'Kut kut kut.' 

Dan maar zonder boeken. Mijn tas hijs ik weer op mijn rug en ik loop snel naar mijn lokaal. Als ik aankom bij het lokaal zie ik helemaal niemand. Ik tuur door het raampje in de deur, maar het lokaal is helemaal leeg. Huh?

Leunend tegen de muur trek ik mijn zielige telefoon uit mijn schooltas. Dan tik ik mijn code in en meteen krijg ik een melding. Nog 1 procent. Dat meen je toch niet. Zo snel als ik kan open ik de rooster app om te kijken waar ik les heb. Net als ik een rooster wisseling zie wordt het beeld zwart. Nu ben ik al zeker te laat.

In de gangen zie ik verder niemand meer. Dat bevestigd mijn vermoeden. Alle lessen zijn al begonnen en Maecy is weer eens te laat. Ik schrik op uit mijn gedachten, als ik voetstappen hoor. 

De freaking directeur. Wat gezellig.

Onschuldig glimlach ik naar hem. Helaas loopt hij naar me toe en begint te praten. 'Maecy Lachman wat doe jij hier op de gang?' Hij kent wel mijn hele naam. En die is dus niet goed. Ooit iemand gekend die Lachman heet. Nee? Ben blij voor je.

'Mijn klasgenoten en de docent zijn allemaal zomaar verdwenen.' vertel ik hem. 'Ik denk dat ze een grap met me uithalen.' fluister ik er nog achteraan. De directeur kijkt me argwanend aan. Hij kent me nu al een tijdje en hij weet dus ook hoe ik ben. Vreemd, net als mijn achternaam.

'En ze hebben ook nog mijn telefoon gehackt.' zeg ik en ik zwaai met het ding voor zijn neus. Nu kijkt hij me aan, alsof ik echt getikt ben. 'Luister jij gaat nu snel naar je lokaal en dan regelt de docent het wel.' zegt hij. Braaf knik ik en dan haast ik me. Pfieuuww dat scheelde niks. Alleen weet ik nu nog steeds niet waar ik les heb. 

Na een kwartier rondjes lopen in de school heb ik mijn klas nog niet gevonden. Bij elk lokaal heb ik naar binnen gekeken, maar ik zag geen bekende mensen. Wel veel mensen die naar me zwaaiden en leraren die me boos aankeken. Maar je moet er wat voor overhebben om bij wiskunde te komen. Daarom check ik het volgende lokaal.

Ik kijk door het raampje heen, maar ik zie allemaal jongere kinderen. Dan zie ik Thijn daar zitten. Ja! Eindelijk iemand die ik ken. Thijn is 15 en dus 1 jaar jonger, dan mij en we kennen elkaar door onze ouders. Met mijn ogen probeer ik contact te maken, maar hij ziet me niet. Dan doe ik iets wat achteraf gezien misschien niet heel slim was. Hard op het raam bonken. Echt heel hard. Nu kijkt wel iedereen. Inclusief de docent. 

Thijn ziet me en ik wenk hem. Hij schud lachend zijn hoofd en zegt wat tegen de docent. Dan komt hij mijn kant uitgelopen. Als hij de deur opent zwaai ik nog even naar iedereen, tot hij dicht is. 'Maecy what the fuck?' is het eerste wat hij zegt. Ik grinnik en leg hem uit wat er is gebeurd. 

'En nu heb ik dus nog steeds mijn lokaal niet gevonden.' sluit ik mijn verhaal af. Thijn rolt zijn ogen en pakt zijn telefoon. 'Hier log in.' en hij duwt de telefoon in mijn hand. Ik neem de telefoon aan en begin in te loggen. 'Wat zei je eigenlijk tegen de leraar?' vraag ik me hardop af. Hij grijnst.

'Oh gewoon dat er een freak voor ons lokaal stond.' 

Geschokt duw ik hem tegen zijn schouder. 'Je breekt mijn hart.' zeg ik sarcastisch. Nu is hij degene die geschokt kijkt. 'Mae ik wist niet dat je een hart had!' grijnst hij. Weer die kut grijns. 'Nu niet meer nee.' antwoord ik droog. Ondertussen ben ik ingelogd en zie ik dat het helemaal geen rooster wijziging was. 

'Wiskunde valt gewoon uit!' 

Dat is serieus de eerste keer. Wiskunde valt echt nooit uit. Ben ik dus niet te laat gekomen. Thijn begint te lachen. 'Dus je hebt me voor niks uit mijn les gehaald.' concludeert hij nog steeds lachend. Ik rol mijn ogen en lach met hem mee. 'Dan ga ik maar naar de aula.' 

'Je gaat me toch niet vertellen dat je daar nog niet bent geweest?' vraagt Thijn verbaasd. 'Eh oeps.' glimlach ik. Dat was inderdaad misschien slim geweest. Daar zal mijn klas wel zijn. 'Ik zie je vanavond wel. Veel plezier in de les.' zeg ik en ik draai me om. 'Doei! Bryan is er ook bij hoor!' roept hij me nog na.

Ik steek mijn middelvinger nog naar hem op en dan sla ik de hoek om. Wat een gek.

Als snel kom ik aan in de aula. En daar zit inderdaad mijn hele klas. Sommige hangen tegen de muur, anderen zitten aan tafels en weer anderen rennen door de aula heen. Mijn ogen scannen de ruimte, tot ze blijven hangen bij Layla en Sasha. En natuurlijk Sasha haar vriend Alex, die is altijd van de partij. Yay. 

Al zwaaiend loop ik naar ze toe. Dan plof ik neer op een stoel naast Layla. 'Eindelijk daar ben je!' roept ze uit, alsof ik jaren ben weggeweest. Ik grinnik en vertel haar waarom ik er nu pas ben. Zelfs Sasha en Alex luisteren mee. Normaal zijn die bezig met heel andere dingen. 'Dat kan ook alleen jou gebeuren.' lacht Sasha als ik klaar ben. 

'Ja en ik hoop voor je dat het nooit meer gebeurd. Je hebt me alleen gelaten met deze twee!' begint Layla weer te roepen, waarop Alex zijn ogen rolt. 'Dat was vast een nachtmerrie voor je.' antwoord ik sarcastisch. 

'Je wilt het niet weten vriendin.'